CE-markering: veelgestelde vragen
Op deze pagina vindt u een antwoord op veelgestelde vragen over CE-markering.
Vragen over CE-markering?
Heeft u na het lezen van dit artikel nog vragen? Stel uw vraag via het contactformulier.
In welke landen is CE-markering van toepassing?
CE-markering is verplicht in alle landen van de Europese Economische Ruimte (EER). Dit zijn de lidstaten van de Europese Unie plus Noorwegen, IJsland en Liechtenstein. Verder geldt CE-markering in diverse overzeese gebieden van EU-lidstaten, waaronder de Britse Kanaaleilanden, het eiland Man, Guadeloupe, Frans Guyana, Martinique, Réunion, Saint-Barthélemy, Saint-Martin, de Azoren, Madeira en de Canarische Eilanden. Voor bepaalde productgroepen is CE-markering ook verplicht in Turkije.
Welke producten vallen onder CE-markering?
Dat zijn producten die vallen onder de zogenoemde Nieuwe Aanpak-richtlijnen van de Europese Commissie. CE-markering is vereist voor nieuw gefabriceerde en geïmporteerde goederen. Als goederen van buiten de EER komen is CE-markering ook vereist voor gebruikte producten die op de markt worden gebracht.
Producten die belangrijke aanpassingen ondergaan moeten daarna vaak opnieuw worden beoordeeld voor CE-markering. Dit geldt niet bij het vervangen van onderdelen of bij reparatie als het product zijn oorspronkelijke werking, functie en gebruiksdoel behoudt.
Wie is verantwoordelijk voor CE-markering?
Dat is in eerste instantie de fabrikant of zijn in de EER aangewezen gemachtigde vertegenwoordiger. Een fabrikant is degene die een product vervaardigt of samenstelt, of degene die een product onder eigen (handels)naam of merk op de markt brengt.
Komen de producten van buiten de EER en heeft de fabrikant geen gemachtigde vertegenwoordiger in de EER? Dan moet de importeur controleren of de fabrikant alle vereiste stappen heeft gezet. De importeur moet afspreken met de fabrikant dat deze het technisch dossier overhandigt als een marktautoriteit daarom vraagt.
De distributeur moet voldoende kennis hebben van wettelijke producteisen en hij moet weten voor welke producten CE-markering is vereist. Hij moet ook in staat zijn om producten te herkennen die duidelijk niet aan de eisen voldoen. Verder moet hij een verklaring hebben van de fabrikant of importeur dat de producten aan alle eisen voldoen.
Wat zijn belangrijke stappen voor de CE-markering?
De fabrikant moet zorgen dat zijn producten voldoen aan de eisen van alle toepasselijke richtlijnen. Hij voert een overeenstemmingsbeoordeling uit en schakelt daarbij – als de richtlijn dit eist – een 'notified body' in (zie vraag 'Moeten fabrikanten hun producten onafhankelijk laten keuren?').
Verder houdt de fabrikant een technisch dossier aan van zijn producten en toont dit op verzoek aan de marktautoriteiten van het EER-land waar de producten worden verhandeld. In een verklaring van overeenstemming verklaart de fabrikant dat zijn producten voldoen aan alle toepasselijke richtlijnen. De fabrikant brengt het CE-merkteken aan op het product.
Moeten fabrikanten hun producten onafhankelijk laten keuren?
In veel gevallen volstaat het dat de fabrikant zelf een conformiteitsprocedure uitvoert volgens de toepasselijke richtlijn(en). Bij producten met een verhoogd risico moet de fabrikant een aangemelde instantie ('notified body') bij de beoordeling betrekken.
Via de ‘Product group’ beschrijvingen op de website CE-markering van de Europese Commissie kunt u per richtlijn vaststellen of u een notified body moet inschakelen. Meer precieze en gedetailleerde aanwijzingen hiervoor geven de richtlijnen zelf.
U vindt een overzicht van 'notified bodies' per vestigingsland of richtlijn in de Nando database van de Europese Commissie.
Wie houden toezicht op de naleving van CE-markering?
Voor elke richtlijn of productgroep zijn op nationaal niveau in de EU-landen 1 of meer controlerende instanties of inspectiediensten aangewezen. Deze instellingen – vaak overheidsinstanties - inspecteren producten niet alleen op CE-markering maar ook op andere wettelijke aspecten.
Een overzicht van alle nationale marktautoriteiten in de EU-landen ingedeeld per productgroep vindt u op de website van de Europese Commissie. De Nederlandse markttoezichthouders worden genoemd op de website van de samenwerkende rijksinspecties.
