Azara agoetie
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Dasyproctidae |
|---|---|
| Subfamilie | - |
| Genus | Dasyprocta |
| Soort | Dasyprocta azarae |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 2,4-3,2 kg |
| Dieet | Omnivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 12 jaar |
| IUCN-status | “Data Deficient” |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse E
Bij de azara agoeti zijn in vier risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Hierdoor valt de azara agoeti in risicoklasse E.
Samenvatting beoordeling van de azara agoeti
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Bij de azara agoeti is het hoog-risico zoönotische pathogeen rabiësvirus aangetoond en bij de aanverwante soort Dasyprocta leporina is het hoog-risico zoönotische pathogeen Mycobacterium tuberculosis aangetoond. Dit leidt alleen in het geval van wildvang tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | In deze risicocategorie is de risicofactor niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | X |
|
| Ruimtegebruik/veiligheid | X |
|
| Thermoregulatie | X | De azara agoeti is aangepast aan een subtropisch klimaat. |
| Sociaal gedrag | X |
|
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! (signalerend) | Bij de azara agoeti is het hoog-risico zoönotische pathogeen Rabiësvirus aangetoond (Rocha et al., 2017) en bij de sympatrische en aanverwante soort Dasyprocta leporina is het hoog-risico zoönotische pathogeen Mycobacterium tuberculosis aangetoond (Brown-Uddenberg et al., 2004; Pavlik, 2006). Dit leidt alleen in het geval van wildvang tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van azara agoeti is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens (Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | De azara agoeti is een omnivoor (Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | X | De azara agoeti heeft hypsodonte kiezen (Gilbert & Lacher, 2016; Yarto-Jaramillo, 2015). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V3 | X | De azara agoeti is een scatterhoarder (Gilbert & Lacher, 2016; Ribeiro & Vieira, 2014). Hierdoor zijn ze dagelijks langdurig bezig met het verstoppen en begraven van zaden. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V4 | Het dieet van de azara agoeti is divers en bestaat uit fruit, zaden, pulp van palmen, bladeren en dierlijk materiaal (Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Azara agoeti’s hebben een home range van 2,9-8,5 ha (Cid et al., 2013). De verwante goudhaas laat geen patrouilleergedrag zien, en de verwante Midden-Amerikaanse agoeti heeft overlappende home ranges (Aliaga-Rossel et al., 2008; Silvius & Fragoso, 2003). Deze agoeti’s hebben een vergelijkbare ecologie met de azara agoeti (Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | X | Azara agoeti’s gebruiken een afgezonderde nestplaats als nachtrustplaats (Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R3 | X | Azara agoeti’s kunnen tijdens hun vlucht tot 2 meter hoog springen (Yarto-Jaramillo, 2015). Vanwege de lange en dunne poten van de agoeti’s (Gilbert & Lacher, 2016) is de kans op fracturen hoog. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R4 | Azara agoeti’s gebruiken geen holen of kuilen (Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | Voor de azara agoeti’s zijn er geen specifieke omgevingselementen essentieel (Desbiez et al., 2010; Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Azara agoeti’s leven in een subtropisch klimaat (Alvares et al., 2013). De gemiddelde minimumtemperatuur in het Braziliaanse gebied waar azara agoeti’s voorkomen is 23°C met een uiterste minimumtemperatuur van 8,5°C en de gemiddelde maximumtemperatuur is 27°C met een uiterste maximumtemperatuur van 39,1°C (Cid et al., 2015). De azara agoeti is aangepast aan een subtropisch klimaat. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel-, of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht omdat azara agoeti’s actief zijn gedurende de koelere momenten van de dag en leven in het bos en op de grond (Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Azara agoeti’s zijn jaarrond actief (Cid et al., 2015; Ribeiro & Vieira, 2014). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | X | Azara agoeti’s hebben een paarsgewijze leefwijze (Eisenberg & Redford, 1999; Gilbert & Lacher, 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S2 | X | Azara agoeti’s leven in familiegroepen bestaande uit een paartje met nageslacht (Gilbert & Lacher, 2016). Home ranges van aanverwante soorten binnen hetzelfde genus (Dasyprocta) worden gedeeld met alle leden van de familiegroep, maar overlappen niet met andere familiegroepen. Bij een hoge voedseldichtheid of tijdens gezamenlijke foerageermomenten is bij meerdere soorten binnen het genus waargenomen dat er sprake is van een despotische dominantiehiërarchie (Clark & Galef Jr., 1977; Maher & Burger, 2016; Sookram et al., 2013). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S3 | Azara agoeti’s hebben een oestruscyclus van 34 dagen. Vrouwtjes zijn 100-110 dagen drachtig en krijgen per worp tot 4 jongen. Azara agoeti’s planten zich jaarrond voort (Gilbert & Lacher, 2016). Azara agoeti’s hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Aliaga-Rossel, E., Kays, R. & Fragoso, J. (2008). Home-range use by the Central American agouti (Dasyprocta punctata) on Barro Colorado Island, Panama. Journal of Tropical Ecology. 24. 367374.
Alvares, C., Stape, J., Sentelhas, P., de Moraes Gonçalves, J. & Sparovek, G. (2013). Köppen's climate classification map for Brazil. Meteorologische Zeitschrift. 22(6). 711-728.
Brown-Uddenberg, R., Garcia, G. & Baptiste, Q. (2004). The Agouti [Dasyprocta leoprina, D.aguti] Booklet and Producers' Manual. Trinidad and Tobago: GWG Publications.
Cid, B., Oliveira-Santos, L. G. R. & Mourão, G. (2013). Seasonal Habitat Use of Agoutis (Dasyprocta azarae) is Driven by the Palm Attalea phalerata in Brazilian Pantanal. Biotropica. 45(3). 380385.
Cid, B., Oliveira-Santos, L. & Mourao, G. (2015). The relationship between external temperature and daily activity in a large rodent (Dasyprocta azarae) in the Brazilian Pantanal. Journal of Tropical Ecology. 31. 469-472. Clark, M. M. & Galef Jr., B. G. (1977). Patterns of Agonistic Interaction and Space Utilization by Agoutis (Dasyprocta punctata). Behavioral Biology. 20. 135-140.
Desbiez, A., Bodmer, A. & Tomas, W. (2010). Mammalian densities in a Neotropical wetland subject to extreme climatic events. Biotropica. 42(3). 372-378.
Eisenberg, J. & Redford, K. (1999). Mammals of the Neotropics 3. The Central Neotropics: Ecuador, Peru, Bolivia, Brazil. Chicago: University of Chicago Press.
Gilbert, J. & Lacher, T. (2016). Family DASYPROCTIDAE (Agoutis and Acouchys). In D. Wilson, T. Lacher Jr. & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol. 6. Lagomorphs and Rodents I (pp. 440-462). Barcelona: Lynx Edicions.
Maher, C. R. & Burger, J. R. (2016). Chapter 2: Diversity of social behavior in caviomorph rodents. In L. E. Ebensperger & L. D. Hayes, Sociobiology of Caviomorph Rodents: An Integrative Approach (pp. 28-58). Hoboken: John Wiley & Sons, Ltd.
Pavlik, I. (2006). The experience of new European Union Member States concerning the control of bovine tuberculosis. Veterinary Microbiology. 112(2-4). 221-230.
Ribeiro, J. & Vieira, E. (2014). Interactions between a sead-eating neotropical rodent, the Azara agouti (Dasyprocta azarae), and the Brazilian 'pine' Araucaria angustifolia. Austral Ecology. 39(3). 279287.
Rocha, S. M., de Oliveira, S. V., Heinemann, M. B. & Gonçalves, V. S. P. (2017). Epidemiological profile of wild rabies in Brazil (2002-2012). Transboundary and Emerging Diseases. 64(2). 624-633.
Silvius, K. & Fragoso, J. (2003). Red‐rumped Agouti (Dasyprocta leporina) Home range use in an Amazonian forest: Implications for the aggregated distribution of forest trees. Biotropica. 35(1). 74-83.
Sookram, S., Singh, M., Mollineau, W., Ramoutar, S. & Garcia, G. (2013). Sexual dominance during feeding in captive reared agouti (Dasyprocta leporina). Conference: 49th Annual Caribbean Food Crops Society Meeting 2013.
Weigl, R. (2005). Longevity of mammals in captivity; from the Living Collections of the world. Schweizerbart Science Publishers.
Yarto-Jaramillo, E. (2015). Rodentia. In R. Miller & M. Fowler, Zoo and Wild Animal Medicine (pp. 384422). Missouri: Saunders.
