Chinese waterree
Dit dier staat op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Cervidae |
|---|---|
| Subfamilie | Capreolinae |
| Genus | Hydropotes |
| Soort | Hydropotes inermis |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 11-15,5 kg |
| Dieet | Herbivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 7-13 jaar |
| IUCN-status | “Vulnerable” |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse C
Bij de Chinese waterree zijn in twee risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” meerdere risicofactoren vastgesteld. Hierdoor valt de Chinese waterree in risicoklasse C.
Samenvatting beoordeling van de Chinese waterree
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Bij Chinese waterreeën is het hoog-risico zoönotische pathogeen Coxiella burnetii aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | X |
|
| Ruimtegebruik/veiligheid | X |
|
| Thermoregulatie | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. | |
| Sociaal gedrag | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! (signalerend) | Bij Chinese waterreeën is het hoog-risico zoönotische pathogeen Coxiella burnetii aangetoond (Shin et al., 2014). Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte van Chinese waterreeën is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens (Masters & Flach, 2015; Mattioli, 2011; Schilling & Rössner, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | X | De Chinese waterree is een mixed-feeder die voornamelijk browse materiaal eet. Het dieet van Chinese waterreeën bestaat gemiddeld uit 58,4% kruiden, 33,0% houtachtige planten, 8,1% grassen en 0,5% mossen; in berggebieden loopt het aandeel gras op tot 11,0% (Kim et al., 2011; Schilling & Rössner, 2017). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V2 | X | De Chinese waterree heeft hypsodonte kiezen (Damuth & Janis, 2011; Kaiser et al., 2013; Mendoza & Palmqvist, 2007; Petronio et al., 2011; Powers & Mead, 2019; Schilling & Rössner, 2017). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V3 | X | Chinese waterreeën foerageren meerdere keren per dag, met name gedurende de schemer (Mattioli, 2011). Ze spenderen gemiddeld 50,4% van hun daglichturen aan foerageren (Zhang, 2000). De Chinese waterree is een herkauwende mixed-feeder met een hoge passeersnelheid in de pens, waardoor frequent foerageren noodzakelijk is (Hofmann, 1989). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V4 | Het dieet van Chinese waterreeën bestaat uit kruiden, houtachtige planten, grassen en mossen (Kim et al., 2011). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | X | Chinese waterreeën hebben een home ranges van 0,21-4 km2. Home ranges van mannetjes overlappen niet en home range van vrouwtjes overlappen weinig. De mannetjes zijn territoriaal tijdens de bronst en ze markeren de hun territorium, met name de grenzen, met secreties uit geurklieren, urine en feces. Tijdens de bronst passen mannetjes hun excretiegedrag aan om de frequentie te verhogen. Indringende mannetjes worden niet in het territorium getolereerd (Dubost et al., 2011a; Mattioli, 2011; Schilling & Rössner, 2017; Sun et al., 1994). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R2 | De vrouwtjes zoeken geen geïsoleerde plek uit om af te kalven (Schilling & Rössner, 2017). De kalveren hebben de eerste twee maanden cryptisch gekleurde vlekken (Mattioli, 2011). Er zijn geen aanwijzingen in de literatuur gevonden dat de jongen een vaste schuilplaats hebben in de eerste levensdagen. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R3 | X | De Chinese waterree is schichtig en heeft een sterke vluchtreactie (Schilling & Rössner, 2017). Chinese waterreeën zijn waargenomen capture myopathy te ontwikkelen (Hastings et al., 1989). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R4 | Chinese waterreeën gebruiken geen holen of kuilen. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | Voor Chinese waterreeën zijn er geen specifieke omgevingselementen essentieel (Mattioli, 2011). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | Chinese waterreeën leven in een gematigd en subtropisch klimaat met zomerse regen (Dubost et al., 2011b; Kim et al., 2011; Mattioli, 2011; Schultz, 2005). Chinese waterreeën zijn geïntroduceerd in Engeland en hebben zich goed kunnen aanpassen aan de lokale omstandigheden (Schilling & Rössner, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T2 | Uit gedetailleerd gedragsonderzoek is niet gebleken dat Chinese waterreeën gebruik maken van een speciale zoel-, koel- of opwarmplaats (Mattioli, 2011; Schilling & Rössner, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Chinese waterreeën zijn jaarrond actief (Mattioli, 2011), deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Chinese waterreeën hebben een polygame leefwijze (Schilling & Rössner, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | Chinese waterreeën zijn strikt solitair en vermijden contact met soortgenoten. Home ranges van mannetjes overlappen niet en home ranges van vrouwtjes overlappen weinig. Groepsvorming is zeer zeldzaam en slechts tijdelijk. Vrouwtjes zijn waargenomen in groepen van 2-5 individuen, zonder evidente sociale gedragingen naar elkaar of enige vorm van sociale organisatie. Er zijn geen blijvende relaties tussen individuen (Dubost et al., 2011a; Mattioli, 2011; Schilling & Rössner, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S3 | Vrouwtjes zijn vanaf 6 maanden geslachtsrijp en kunnen één keer per jaar werpen. Vrouwtjes zijn 170 dagen drachtig en krijgen per worp 1-8 jongen. Chinese waterreeën hebben een paarseizoen in november-januari (Mattioli, 2011; Schilling & Rössner, 2017). Chinese waterreeën hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Damuth, J. & Janis, C. M. (2011). On the relationship between hypsodonty and feeding ecology in ungulate mammals, and its utility in palaeoecology. Biological Reviews. 86. 733-758.
Dubost, G., Charrond, F., Courcoul, A. & Rodier, A. (2011a). Social organization in the Chinese water deer, Hydropotes inermis. Acta Theriol. 56. 189-198.
Dubost, G., Charron, F., Courcoul, A. & Rodier, A. (2011b). The Chinese water deer, Hydropotes inermis – A fast-growing and productive ruminant. Mammalian Biology. 76. 190-195.
Hastings, B. E., Stadler, S. G. & Kock, R. A. (1989). Reversible Immobilization of Chinese Water Deer (Hydropotes inermis) with Ketamine and Xylazine. Journal of Zoo and Wildlife Medicine. 20(4). 427-431.
Hofmann, R. R. (1989). Evolutionary steps of ecophysiological adaptation and diversification of ruminants: a comparative view of their digestive system. Oecologia. 78. 443-457.
Kaiser, T. M., Müller, D. W., Fortelius, M., Schulz, E., Codron, D. & Clauss, M. (2013). Hypsodonty and tooth facet development in relation to diet and habitat in herbivorous ungulates: implications for understanding tooth wear. Mammal Review. 43(1). 34-46.
Kim, B. J., Lee, N. S. & Lee, S. D. (2011). Feeding diets of the Korean water deer (Hydropotes inermis argyropus) based on a 202 bp rbcL sequence analysis. Conservation Genetics. 12. 851-856.
Masters, N. J. & Flach, E. (2015). Chapter 62 - Tragulidae, Moschidae, and Cervidae. In E. Miller & M. Fowler, Fowler's Zoo and Wild Animal Medicine, Volume 8 (pp. 611-625). Columbia en Davis: Saunders.
Mattioli, S. (2011). Family Cervidae. In D. E. Wilson & R. A. Mittermeier, Handbook of the mammals of the world (Vol. 2, pp. 350 - 443). Barcelona: Lynx Edicions.
Mendoza, M. & Palmqvist, P. (2007). Hypsodonty in ungulates: an adaptation for grass consumption or for foraging in open habitat? Journal of Zoology. 274(2). 134-142.
Petronio, C., Bellucci, L., Martiinetto, E., Pandolfi, L. & Salari, L. (2011). Biochronology and palaeoenvironmental changes from the Middle Pliocene to the Late Pleistocene in Central Italy. Geodiversitas. 33(3). 485-517.
Powers, P. M. & Mead, A. J. (2019). Dental and Mandibular Anomalies in White-tailed Deer (Odocoileus virginianus) from Central Georgia. Georgia Journal of Science. 77(2). 1-11.
Schilling, & Rössner, G. E. (2017). The (sleeping) beauty in the beast - a review on the water deer, Hydropotes inermis. Hystrix, the Italian Journal of Mammalogy. online first.
Schultz, J. (2005). The ecozones of the world, The Ecological Divisions of the Geosphere (2 ed.). Berlin: Springer.
Shin, G., Kim, E., Lee, H. & Cho, H. (2014). The prevalence of Coxiella burnetii infection in wild Korean water deer, Korea. The Journal of Veterinary Medical Science. 76(7). 1069-1071.
Sun, L., Xiao, B. & Dai, N. (1994). Scent marking behaviour in the male Chinese water deer. Acta theriologica. 39. 177-177.
Zhang, E. (2000). Daytime activity budgets of the Chinese water deer. Mammalia. 64(2). 163-172.
