Grootooregel

Gepubliceerd op:
30 november 2023

Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.

Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.

Algemene informatie

Algemene informatie
Familie Erinaceidae
Subfamilie Erinaceinae
Genus Hemiechinus
Soort Hemiechinus auritus
Gedomesticeerd Nee
Kruising Nee
Volwassen grootte
  • Kop-romp: 160-278 mm
  • Staart: 10-55 mm
Gewicht gemiddeld 230-400 g, maar kunnen tot 1,1 kg wegen
Dieet omnivoor
Natuurlijke leefomgeving
  • Verspreiding: Wijdverspreid in Afghanistan, China, Cyprus, Egypte, Iran, Irak, Israël, 
    Kyrgyzstan, Libanon, Libië, Mongolië, Pakistan, Syrië, Tajikistan, Turkije, Turkmenistan, Oekraïne, Oezbekistan.
  • Habitat: Droge rivierbeddingen, duinen, oases, valleien met laag struikgewas, semidroge gebieden, steppe-gebied. Is niet aangepast aan woestijngebieden.
Levensverwachting 6-7 jaar
IUCN-status “Least Concern”
CITES Niet vermeld

Risicoklasse D

Bij de grootooregel zijn in drie risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Hierdoor valt de grootooregel in risicoklasse D.

Samenvatting beoordeling van de grootooregel

Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).

Gezondheid mens
Risicocategorie Van toepassing Toelichting
Zoönosen ! (signalerend) Bij de grootooregel zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen Crimean-Congo hemorrhagic fever virus en Leptospira interrogans aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze 
risicofactor.
Letselschade   De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing.

 

Gezondheid en welzijn dier
Risicocategorie Van toepassing Toelichting
Voedselopname X Grootooregels moeten dagelijks langdurig foerageren.
 
Ruimtegebruik/veiligheid X
  • Grootooregels gebruiken een afgezonderde nestplaats.
  • Grootooregels gebruiken zelf gegraven holen.
Thermoregulatie X De grootooregel is aangepast aan semi-aride klimaten.
Sociaal gedrag   In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing.

Beoordeling per risicofactor

Risico's voor de mens

Zoönosen
Risicofactor Van toepassing Toelichting
LG1 ! (signalerend) Bij de grootooregel zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen Crimean-Congo hemorrhagic fever virus (Shepherd, Leman, & Swanepoel, 1989) en Leptospira interrogans (van der Hoeden, 1958) aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor.

 

Letselschade
Risicofactor Van toepassing Toelichting
LG2   Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van grootooregels (Best, 2018) is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid

Voedselopname
Risicofactor Van toepassing Toelichting
V1   De grootooregel is een omnivoor (Best, 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
V2   De grootooregel heeft geen hypsodonte gebitselementen (Berkovitz, 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
V3 X Grootooregels jagen op insecten, ongewervelden en kleine gewervelden, die wijdverspreid zijn in hun leefgebied (Best, 2018; Schoenfeld & Yom-Tov, 1985). Grootooregels zijn dagelijks 5-6 uur bezig met foerageren en moeten grote afstanden afleggen om aan genoeg voedsel te komen (Desoky, 2019; Schoenfeld & Yom-Tov, 1985). Grootooregels zijn aangepast aan een lage voedseldichtheid, waardoor ze langdurig moeten foerageren. Deze risicofactor is daarom van toepassing.
V4   Het dieet van grootooregels bestaat uit insecten, andere ongewervelden, kleine gewervelde dieren, eieren, fruit en zaden (Best, 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

 

Ruimtegebrek/veiligheid
Risicofactor Van toepassing Toelichting
R1   Grootooregels hebben een home range van 0,9-10 ha (Best, 2018). Er is sprake van grote overlap tussen territoria en geen territoriaal gedrag (Schoenfeld & Yom-Tov, 1985). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
R2 X Grootooregels gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen en als overwinterplek (Best, 2018; Schoenfeld & Yom-Tov, 1985). Deze risicofactor is daarom van toepassing.
R3   Bij gevaar duiken grootooregels in elkaar en zetten hun stekels uit (Best, 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
R4 X Grootooregels gebruiken zelf gegraven holen, die tot 150 cm lang kunnen zijn (Best, 2018). Deze risicofactor is daarom van toepassing.
R5   Voor grootooregels zijn er geen specifieke omgevingselementen essentieel (Best, 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

 

Thermoregulatie
Risicofactor Van toepassing Toelichting
T1 X Grootooregels komen voor in verschillende klimaten, namelijk in een droog klimaat met koude periodes, een droog tropisch en subtropisch klimaat, een subtropisch klimaat, en een gematigd landklimaat (Best, 2018; Schultz J. , 2005). Ze komen voor in semi-aride habitats (Best, 2018; Schultz J. , 2005). In een droog klimaat met koude periodes ligt de gemiddelde minimum temperatuur tenminste 1 maand onder het vriespunt. De gemiddelde temperatuur in de warmste maand ligt maximaal drie maanden boven de 20 °C met maandelijkse maximumtemperaturen van 30 °C (Schultz J. , 2005). In een gematigd klimaat ligt de gemiddelde jaarlijkse neerslaghoeveelheid tussen de 500-1000 mm (Schultz, 2005). De grootooregel gaat bij temperaturen onder de 15 °C rillen (Shkolnik & Schmidt-Nielsen, 1976) en bij langdurige omgevingstemperaturen onder de 11 °C gaan de grootooregels in een facultatieve winterslaap (Best, 2018). De grootooregel is aangepast aan verschillende semi-aride klimaten. Deze risicofactor is daarom van toepassing.
T2   Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel-, of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht omdat grootooregels nachtdieren zijn (Best, 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
T3   Grootooregels gaan in torpor en houden een facultatieve winterslaap (Best, 2018; Dmi'el & Schwarz, 1984). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

 

Sociaal gedrag
Risicofactor Van toepassing Toelichting
S1   Grootooregels hebben een solitaire en polygame leefwijze (Best, 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
S2   Grootooregels leven solitair (Best, 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
S3   Vrouwtjes zijn vanaf 6 weken geslachtsrijp (Best, 2018) en zijn poly-oestrisch (Munshi & Pandey, 1987), maar krijgen niet meer dan 1 nest per jaar (Massoud, Lao-Pérez, & Hurtado, 2018). Vrouwtjes zijn 28-42 dagen drachtig en krijgen per worp gemiddeld 3-5 jongen (Best, 2018). Grootooregels hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

Verwijzingen

Berkovitz, B. S. (2018). General introduction . In B. S. Berkovitz, The teeth of mammalian vertebrates.(pp. 1-24). Elsevier inc. .

Best, T. (2018). Family Erinaceidae (Hedgehogs and Gymnures). In D. Wilson, & R. Mittermeier, Handbook of the mammals of the world vol. 8: Insectivores, Sloths and Colugos (pp. 288-330). Barcelona: Lynx.

Desoky, A. (2019). New record of long-eared hedgehog, Hemiechinus auritus (Gmelin, 1770) in Sohag Governorate, Egypte. Biomedical, journal of scientific & technical research, 19(1), 14036-14037.

Dmi'el, R., & Schwarz, M. (1984). Hibernation patterns and energy expenditure in hedgehogs from semiarid and temperate habitats. . J. Comp. Physiol. B. , 117-123.

Massoud, D., Lao-Pérez, M., & Hurtado, A. (2018). Germ cell desquamation-based testisregression in a seasonal breeder, the Egyptian long-eared hedgehog, Hemiechinus auritus. PLOS ONE, 1-16.

Munshi, S., & Pandey, S. (1987). The oestrous cycle in the large-eared hedgehog, Hemiechinus auritus Gmelin. Animal reproduction science, 13, 157-160.

Schoenfeld, M., & Yom-Tov, Y. (1985). The biology of two species of hedgehogs, Erinaceus europaeus concolor and Hemiechinus auritus aegyptius, in Israel. Mammalia, 49(3).

Schultz, J. (2005). The Ecozones of the World. Berlin: Springer Verlag.

Shepherd, A., Leman, P., & Swanepoel, R. (1989). Viremia and Antibody Response of Small African and Laboratory Animals to Crimean-Congo Hemorrhagic Fever Virus Infection. The American Journal of Tropical Medicine and Hygiene, 40(5), 541-547. doi:10.4269/ajtmh.1989.40.541

Shkolnik, A., & Schmidt-Nielsen, K. (1976). Temperature Regulation in Hedgehogs from Temperate and Desert Environments. Physiological Zoology, 49(1), 56-64.

van der Hoeden, J. (1958). Leptospiral infections in Hedgehogs. the journal of infectious diseases, 225-238.

Bent u tevreden over deze pagina?