Kortstaartopossum

Gepubliceerd op:
30 november 2023

Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.

Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.

Algemene informatie

Algemene informatie (Astúa, 2015; Flores & de la Sancha, 2016; Wilson & Reeder, 2005)
Familie Didelphidae
Subfamilie Didelphinae
Genus Monodelphis
Soort Monodelphis domestica
Gedomesticeerd Nee
Kruising Nee
Volwassen grootte
  • Kop-romp: 12,3-17,9 cm
  • Staart: 4,9-9,6 cm
Gewicht 58-100 g
Dieet Omnivoor
Natuurlijke leefomgeving
  • Verspreiding: Argentinië, Bolivia, Brazilië en Paraguay.
  • Habitat: Komt voor in diverse droge habitats. Komen voor rondom open vegetatie, onder andere lage doornstruiken, hoge doornstruiken, bewerkte en onbewerkte velden en granieten rotspartijen. In de cerrado in Brazilië komt het dier voor in bossen, natte graslanden en scrubland. Vermijdt open weilanden en graslanden. 
Levensverwachting circa 6 jaar
IUCN-status “Least Concern”
CITES Niet vermeld

Risicoklasse D

Bij de kortstaartopossum zijn in drie risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Hierdoor valt de kortstaartopossum in risicoklasse D.

Samenvatting beoordeling van de kortstaartopossum

Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).

Gezondheid mens
Risicocategorie Van toepassing Toelichting
Zoönosen ! (signalerend) Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoogrisico zoönotische pathogenen, maar bij de sympatrische en aanverwante Didelphinae zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen Rabiës, Leptospira interrogans en Mycobacterium bovis aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor.
Letselschade   De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing.

 

Gezondheid en welzijn dier
Risicocategorie Van toepassing Toelichting
Voedselopname X Kortstaartopossums moeten dagelijks langdurig foerageren.
Ruimtegebruik/veiligheid X
  • Kortstaartopossums hebben een grote home range en vertonen territoriaal markeergedrag.
  • Kortstaartopossums gebruiken een afgezonderde nestplaats. 
Thermoregulatie X De kortstaartopossum is aangepast aan een tropisch klimaat. 
Sociaal gedrag   In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing.

Beoordeling per risicofactor

Risico's voor de mens

Zoönosen
Risicofactor Van toepassing Toelichting
LG1 ! (signalerend) Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoog-risico zoönotische pathogenen, maar bij de sympatrische en aanverwante Didelphinae zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen Rabiësvirus (Almeida et al., 2001), Leptospira interrogans (Cordeiro et al., 1981) en Mycobacterium bovis (Walter et al., 2013) aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor.

 

Letselschade
Risicofactor Van toepassing Toelichting
LG2   Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van kortstaartopossums (Astúa, 2015) is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid

Voedselopname
Risicofactor Van toepassing Toelichting
V1   De kortstaartopossum is een omnivoor (Astúa, 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.
V2   De kortstaatopossum heeft geen hypsodonte gebitselementen (Renvoisé & Michon, 2014). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 
V3 X Kortstaartopossums eten kleine voedsel-items, die verspreid in hun habitat voorkomen (Astúa, 2015). Kortstaartopossums hebben een grote home range van 0,12-0,178 ha voor hun geringe grootte (Astúa, 2015; Macrini, 2004). Deze risicofactor is daarom van toepassing. 
V4   Het dieet van kortstaartopossums bestaat uit ongewervelden, kleine gewervelden, vruchten, zaden en aas (Astúa, 2015; Macrini, 2004). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 

 

Ruimtegebrek/veiligheid
Risicofactor Van toepassing Toelichting
R1 X Kortstaartopossums hebben een home range van 0,12-0,178 ha (Astúa, 2015; Macrini, 2004). Kortstaartopossums zijn zeer intolerant tegen soortgenoten en markeren hun territorium om indringers te verdrijven (Astúa, 2015; Macrini, 2004). Deze risicofactor is daarom van toepassing. 
R2 X Kortstaartopossums gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen (Astúa, 2015; Saunders et al., 1989). Deze risicofactor is daarom van toepassing. 
R3   Bij gevaar verstijven kortstaartopossums (Macrini, 2004) of vluchten zij een boom in (Astúa, 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 
R4   Kortstaartopossums gebruiken natuurlijke holen (Astúa, 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 
R5   Voor kortstaartopossums zijn er geen specifieke omgevingselementen essentieel (Astúa, 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 

 

Thermoregulatie
Risicofactor Van toepassing Toelichting
T1 X

Kortstaartopossums leven in een tropisch klimaat (Flores & de la Sancha, 2016; Schultz J. , 2005), en komen voor in de Braziliaanse caatinga, hetgeen een semi-aride gebied met onregelmatige neerslag is (Santos, et al., 2014). De gemiddelde maandelijkse temperatuur in een tropisch klimaat komt niet onder de 18 °C. In de warmste maanden ligt de gemiddelde temperatuur rond de 30 °C met maximum temperaturen van boven de 40 °C (Schultz J. , 2005).

De kortstaartopossum is aangepast aan een tropisch klimaat. Deze risicofactor is daarom van toepassing. 
T2   Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel-, of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht omdat kortstaartopossums nachtdieren zijn (Astúa, 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 
T3   Kortstaartopossums zijn jaarrond actief (Caceres et al., 2011). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 

 

Sociaal gedrag
Risicofactor Van toepassing Toelichting
S1   Kortstaartopossums hebben een solitaire en polygame leefwijze (Astúa, 2015; Macrini, 2004). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 
S2   Kortstaartopossums leven solitair (Astúa, 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. 
S3   Vrouwtjes zijn vanaf 5-7 maanden oud geslachtsrijp en kunnen elke 7-8 weken werpen. Vrouwtjes zijn 14 dagen drachtig en krijgen per worp gemiddeld 8 jongen. Kortstaartopossums planten zich vermoedelijk jaarrond voort (Astúa, 2015; Flores & de la Sancha, 2016). Omdat kortstaartopossums solitair leven, hebben ze geen grote kans op overbevolking (Astúa, 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing.

Verwijzingen

Almeida, M., Massad, E., Aguiar, E., Martorelli, L., & Joppert, A. (2001). Neutralizing Antirabies Antibodies in Urban Terrestrial Wildlife in Brazil. Journal of wildlife diseases 37(2), 394-398.

Astúa, D. (2015). Gray short-tailed opossum. In A. Russell, A. Mittermeier, & D. Wilson, Handbook of the Mammals of the World, Volume 5: Monotremes and Marsupials. Lynx Edicions.

Caceres, N., Nápoli, R., & Hannibal, W. (2011). Differential trapping success for small mammals using pitfalland standard cage traps in a woodland savannah region of southwestern Brazil. Mammalia 75, 45-52. 

Cordeiro, F., Sulzer, C., & Ramos, A. (1981). Leptospira interrogans in several wildlife species in Southeast Brazil. Pesquisa Veterinária Brasileira, 19-29. 

Flores, D., & de la Sancha, N. (2016). Monodelphis domestica. doi:10.2305/IUCN.UK.20162.RLTS.T40514A22171137.en 

Macrini, T. (2004). Monodelphis domestica. Mammalian Species (760), 1-8. 

Renvoisé, E. & Michon, F. (2014). An Evo-Devo perspective on ever-growing teeth in mammals and dental stem cell maintenance. Fronties in Physiology. 5(234). 1-12. 

Santos, M., Oliveira, M., Figueiredo, K., Falcao, H., Arruda, E., Almeida-Cortez, J., . . . Antonino, A. (2014). Caatinga, the Brazilian dry tropical forest: can it tolerate climate changes? Theoretical and experimental plant physiology, 26(1), 83-99.

Saunders, N., Adam, E., Reader, M., & Mollgard, K. (1989). Monodelphis domestica (grey short-tailed opossum): an accessible model for studies of early neocortical development. Anatomy and embryology, 180(3), 227-236. 
Schultz, J. (2005). The Ecozones of the World. Berlin: Springer Verlag. 

Walter, W., Fischer, J., Anderson, C., Marks, D., Deliberto, T., Robbe-Austerman, S., & Vercauteren, K. (2013). Surveillance and movements of Virginia opossum (Didelphis virginiana) in the bovine tuberculosis region of Michigan. Epidemiology & Infection, 141(7), 1498-1508. 

Wilson, D., & Reeder, D. (2005). Mammal species of the world. A taxonomic and geographic reference (3rd ed). Opgehaald van Mammal species of the world: https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/ 

Bent u tevreden over deze pagina?