Moeflon
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Bovidae |
|---|---|
| Subfamilie | Caprinae |
| Genus | Ovis |
| Soort | Ovis orientalis |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte | Kop-romp: 110-145 cm |
| Gewicht | 35-45 kg |
| Dieet | Herbivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 8-12 jaar |
| IUCN-status | “Vulnerable” |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse F
Moeflons zijn in staat ernstige letselschade te veroorzaken bij de mens. Daarnaast zijn in drie andere risicocategorieën “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Om deze redenen valt de moeflon onder risicoklasse “F”.
Samenvatting beoordeling van de moeflon
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). 4 Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Bij de moeflon is het hoog-risico zoönotische pathogeen Coxiella burnetii aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | XF | Bij moeflons is er gevaar op zeer ernstig letsel bij de mens, waardoor de moeflon direct onder risicoklasse F valt. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | X |
|
| Ruimtegebruik/veiligheid | X |
|
| Thermoregulatie | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. | |
| Sociaal gedrag | X | Moeflons hebben een despotische dominantiehiërarchie. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! | Bij de moeflon is het hoog-risico zoönotische pathogeen Coxiella burnetii aangetoond (Fernández-Aguilar et al., 2015; Psaroulaki et al., 2014). Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | XF | De moeflon weegt 35-45 kg en mannetjes beschikken over opgekrulde hoorns van max. 85 cm. Moeflons zijn schuw en zullen in eerste instantie mensen ontwijken, maar zijn waargenomen mensen aan te vallen wanneer ze in het nauw gedreven worden. De hoorns van de mannetjes worden als wapens gebruikt bij onderlinge gevechten. Ze worden gebruikt om zware klappen mee uit te delen, waarbij middels het lichaamsgewicht de kracht achter de aanval wordt vergroot (den Boer, 2005; Groves et al., 2011; König von Borstel et al., 2011). Moeflons zijn wilde dieren en het hanteren van moeflons vereist ervaring en deskundigheid van de houder (Weber, 2015). Gezien de grootte, morfologie en het gedrag van moeflons, kunnen ze zeer ernstig letsel bij de mens veroorzaken, waardoor de moeflon direct onder risicoklasse F valt. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | De moeflon is een mixed-feeder, die voornamelijk grassen eet (Kaya et al., 2004). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | X | De moeflon heeft hypsodonte kiezen (Geiger et al., 2018). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V3 | X | Moeflons zijn herkauwende mixed-feeders met een hoge passeersnelheid in de pens, waardoor frequent foerageren noodzakelijk is (Hofmann, 1989). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V4 | Het dieet van moeflons bestaat uit voornamelijk grassen, maar ook struiken en granen (Kaya et al., 2004; Valdez, 2008). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Moeflons hebben een home range van c.65-1500 ha (Ciuti et al., 2009; Kaya et al., 2004). Moeflons zijn niet territoriaal en de home ranges overlappen met elkaar (le Pendu et al., 1995; Valdez, 2008). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | X | De jongen van moeflons gebruiken een beschutte verstopplaats (Langbein et al., 1998; Shackleton & Shank, 1984). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R3 | Moeflons hebben een sterke vluchtreactie, maar vluchten als behendige klimmers doelgericht naar hoge plekken en beschutting (Bashari & Hemami, 2013; Ciuti et al., 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | Moeflons gebruiken geen holen of kuilen (Langbein et al., 1998). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | X | Moeflons leven in een habitat met hoogte-elementen, die zij als toevluchtsoord bij tekenen van gevaar gebruiken en zijn morfologisch aangepast aan leven op ruig terrein (Bashari & Hemami, 2013). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | Moeflons leven in een woestijnklimaat (Castelló et al., 2016; Valdez, 2008; Wilson & Reeder, 2005; Yiakoulaki et al., 2009). Moeflons zijn geïntroduceerd in verschillende delen van WestEuropa, waaronder Nederland (Nationaal Park De Hoge Veluwe), en hebben zich goed kunnen aanpassen aan de lokale omstandigheden (den Boer, 2005). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T2 | Uit gedetailleerd gedragsonderzoek is niet gebleken dat moeflons gebruik maken van een speciale zoel-, koel- of opwarmplaats (Bashari & Hemami, 2013). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Moeflons zijn jaarrond actief (Le Pendu et al., 1995). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Moeflons hebben een polygame leefwijze (Bazyan et al., 2016; Valdez, 2008). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | X | Moeflons leven in kuddes. Er is sprake van een despotische dominantiehiërarchie. Dominante rammen jagen jongere rammen weg in de paartijd (Bazyan et al., 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S3 | Vrouwtjes zijn vanaf 2-3 jaar geslachtsrijp en kunnen één keer per jaar werpen. Vrouwtjes zijn 155-210 dagen drachtig en krijgen per worp 1-2 jongen. Moeflons hebben een paarseizoen in midden oktober-november en hebben een geboortepiek in begin april (Geiger et al., 2018; Valdez, 2008). Moeflons hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Bashari, H. & Hemami, M. (2013). A predictive diagnostic model for wild sheep (Ovis orientalis) habitat suitability in Iran. Journal for Nature Conservation. 21(5). 319-325.
Bazyan, S., Asadi, H., Rezaei, H. & Mesdaghi, M. (2016). Mating behaviour of wild sheep in captivity (Case study: Laristan Mouflon, Ovis orientalis laristanica). Der Zoologische Garten. 85(3-4). 137-151.
den Boer, M. (2005). De moeflon een zeldzaam wild huisdier. Zoogdier. 16(3). 3-5. Castelló, J. R., Huffman, B. & Groves, C. (2016). Tribe Caprini: Sheep, Goats, and relatives. In J. R.
Castelló, J. R. Huffman & C. Groves, Bovids of the World: Antelopes, Gazelles, Cattle, Goats, Sheep, and Relatives (pp. 302-465). Princeton: Princeton University Press.
Ciuti, S., Pipia, A., Grignolio, S., Ghiandai, F. & Apollonio, M. (2009). Space use, habitat selection and activity patterns of female Sardinian mouflon (Ovis orientalis musimon) during the lambing season. European Journal of Wildlife Research. 55(6). 589-595.
Fernández-Aguilar, X., Cabezón, O., Colom-Cadena, A., Lavin, S. & López-Olvera, J. (2015). Serological survey of Coxiella burnetii at the wildlife–livestock interface in the Eastern Pyrenees, Spain. Acta Veterinaria Scandinavica. 58(1).
Geiger, M., Marron, S., West, A. & Asher, R. (2018). Influences of domestication and island evolution on dental growth in sheep. Journal of Mammalian Evolution. 1-16.
Groves, C. P., Leslie Jr., D. M., Huffman, B. A., Valdez, R., Habibi, K., Weinberg, P. J., Burton, J. A., Jarman, P. J. & Robichaud, W. G. (2011). Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). In D. E. Wilson & R. A. Mittermeier, Handbook of the mammals of the world (pp. 444-779). Barcelona: Lynx Edicions.
Hofmann, R. (1989). Evolutionary steps of ecophysiological adaptation and diversification of ruminants: a comparative view of their digestive system. Oecologia. 78(4). 443-457.
Kaya, M., Bunch, T. & Konuk, M. (2004). On Konya wild sheep, Ovis orientalis anatolica, in the Bozdag protected area. Mammalia. 68(2-3). 229-232.
König von Borstel, U., Moors, E., Schichowski, C. & Gauly, M. (2011). Breed differences in maternal behaviour in relation to lamb (Ovis orientalis aries) productivity. Livestock Science. 137. 42-48.
Langbein, J., Streich, J. & Scheibe, K. (1998). Characteristic activity patterns of female mouflons (Ovis orientalis musimon) in the lambing period. Applied Animal Behaviour Science. 58(3-4). 281-292.
le Pendu, Y., Briedermann, L., Gerard, J. & Maublanc, M. (1995). Inter-individual associations and social structure of a mouflon population (Ovis orientalis musimon). Behavioural Processes. 34(1). 67- 80.
Psaroulaki, A., Chocklakis, D., Angelakis, E., Ioannou, I. & Tselentis, Y. (2014). Coxiella burnetii in wildlife and ticks in an endemic area. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene. 108(10). 625-631.
Shackleton, D. & Shank, C. (1984). A Review of the Social Behavior of Feral and Wild Sheep and goats. Journal of Animal Science. 58(2). 500-509.
Valdez, R. (2008). Ovis orientalis. The IUCN Red List of Threatened Species. Opgehaald van IUCN: http://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T15739A5076068.en
Weber, M. A. (2015). Chapter 64 - Sheep, Goats, and Goat-Like Animals. In E. Miller & M. Fowler, Fowler's Zoo and Wild Animal Medicine, Volume 8 (pp. 611-625). Columbia en Davis: Saunders.
Wilson, D. & Reeder, D. (2005). Mammal species of the world. A taxonomic and geographic reference (3rd ed). Opgehaald van Mammal species of the world: https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
Yiakoulaki, M., Zarovali, M. & Papanastasis, V. (2009). Foraging behaviour of sheep and goats grazing on silvopastoral systems in Northern Greece. Options Mediterraneennes, Series A. 85. 79-84.
