Palmvleerhond
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Pteropodidae |
|---|---|
| Subfamilie | Eidolinae |
| Genus | Eidolon |
| Soort | Eidolon helvum |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte | Kop-romp: 150-195 mm |
| Gewicht | 230-350 g |
| Dieet | Frugivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | In gevangenschap maximaal 21 jaar. |
| IUCN-status | "Near Threatened" |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse F
Bij palmvleerhonden zijn zeer hoog-risico zoönotische pathogenen aangetoond. Daarnaast is in drie risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één risicofactor vastgesteld. Om deze redenen valt de palmvleerhond onder risicoklasse F.
Samenvatting beoordeling van de palmvleerhond
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | XF (zeer hoog risico) | Bij de palmvleerhond zijn de zeer hoog-risico zoönotische pathogenen rabiësvirus, SARS- en MERS-achtige coronavirussen, Hendra- en Nipahvirus, en het ebolavirus aangetoond, waardoor de palmvleerhond direct onder risicoklasse F valt. |
| Letselschade | De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | X | Palmvleerhonden moeten dagelijks langdurig foerageren. |
| Ruimtegebruik/veiligheid | X | Palmvleerhonden leven vliegend. |
| Thermoregulatie | X | De palmvleerhond is aangepast aan een tropisch en een droog tropisch en subtropisch klimaat. |
| Sociaal gedrag | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | XF (zeer hoog risico) | Bij de palmvleerhond zijn de zeer hoog-risico zoönotische pathogenen rabiësvirus (Wright et al., 2010), SARS- en MERSachtige coronavirussen (Memish et al., 2013; Tong et al., 2009), Hendra- en Nipahvirus (Chong et al., 2009; Hayman et al., 2008), en het ebolavirus (Gbogbo & Kyei, 2017; Ogawa et al., 2015) aangetoond, waardoor de palmvleerhond direct onder risicoklasse F valt. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van de palmvleerhond (Giannini et al., 2019) is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | De palmvleerhond is voornamelijk een frugivoor (Giannini et al., 2019). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | De palmvleerhond heeft geen hypsodonte gebitselementen (Giannini et al., 2019; Popa et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V3 | X | Palmvleerhonden zijn sociale dieren die vanuit een gemeenschappelijke slaapplaats grote afstanden afleggen om in hun vele vierkante km grote home range rijpe vruchten en nectar te vinden. Palmvleerhonden moeten daarom langdurig foerageren (Giannini et al., 2019). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V4 | Het dieet van de palmvleerhond bestaat uit fruit, bloemen, bladeren, pollen en nectar van tenminste 16 verschillende plantenfamilies (Giannini et al., 2019; Webala et al., 2014). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Palmvleerhonden hebben een home range van gemiddeld 263 ha (Fahr et al., 2015). Palmvleerhonden zijn niet territoriaal (Giannini et al., 2019; Ossa et al., 2012) en migreren ten gevolge van het voedselaanbod (Fahr et al., 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | Palmvleerhonden gebruiken geen afgezonderde nestplaats (Peel et al., 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R3 | Wanneer palmvleerhonden verstoord worden, kruipen ze naar een andere hangplek (Jones, 1972). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | Palmvleerhonden gebruiken geen holen, maar maken gebruik van natuurlijke schuilplaatsen (Giannini et al., 2019). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | X | Palmvleerhonden leven gedeeltelijk in de lucht (Wilson, 2019). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Palmvleerhonden leven in een tropisch en droog tropisch en subtropisch klimaat (Giannini et al., 2019; Schultz, 2005). In het droge tropische en subtropische klimaat ligt, op enkele regionale uitzonderingen na, de gemiddelde maandtemperatuur gedurende het hele jaar boven de 10 °C. In sommige gebieden daalt de gemiddelde maandtemperatuur van de koudste maand tot 5 °C. Gedurende 5-12 maanden per jaar ligt de gemiddelde temperatuur boven de 18 °C. De gemiddelde jaarlijkse neerslag varieert, maar is maximaal 500 mm (Schultz J. , 2005). De palmvleerhonden kan haar lichaamstemperatuur onderhouden tot een omgevingstemperatuur van 10 °C (Jones, 1972). De palmvleerhond is aangepast aan een tropisch en een droog tropisch en subtropisch klimaat. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel-, of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht, omdat palmvleerhonden nachtdieren zijn (Fahr et al., 2015; Jones, 1972). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Palmvleerhonden zijn jaarrond actief (Webala et al., 2014). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Palmvleerhonden hebben een polygame leefwijze (Giannini et al., 2019; Odukoya et al., 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | Palmvleerhonden hebben geen paarstructuur op basis van dominantie (Giannini et al., 2019) en vechten niet om voedselplekken (Fahr et al., 2015). Een dominantiehiërarchie is onwaarschijnlijk. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S3 | Palmvleerhonden kunnen 1 keer per jaar werpen (Mutere, 1967). Vrouwtjes krijgen per worp 1 jong (Mutere, 1967). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Chong, H., Abdullah, S., & Tan, C. (2009). Nipah virus and bats. Neurology Asia, 14, 73-76.
Fahr, J., Abedi-Lartey, M., Esch, T., Machwitz, M., Suu-Ire, R., Wikelski, M., & Dechmann, D. (2015). Pronounced Seasonal Changes in the Movement Ecology of a Highly Gregarious Central-Place Forager, the African Straw-Coloured Fruit Bat (Eidolon helvum). PLoS One, 10(10). doi:10.1371/journal.pone.0138985
Gbogbo, F., & Kyei, M. (2017). Knowledge, perceptions and attitude of a community living around a colony of straw-coloured fruit bats (Eidolon helvum) in Ghana after Ebola virus disease outbreak in West Africa. Zoonoses and Public health, 64, 628-635. doi:10.1111/zph.12357
Giannini, N., van Cakenberghe, V., Burgin, C., Tsang, S., Lavery, T., Hintsche, S., . . . O'Toole, B. (2019). Family PTEROPODIDAE (OLD WORLD FRUIT BATS). In D. Wilson, & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol. 9. Bats (pp. 16-95). Barcelona: Lynx Edicions.
Hayman, D., Suu-Ire, R., Breed, A., McEachern, J., Wang, L., Wood, J., & Cunningham, A. (2008). Evidence of Henipavirus Infection in West African Fruit Bats. PLoS One, 3(7). doi:10.1371/journal.pone.0002739
Jones, C. (1972). Comparative ecology of three pteropid bats in Rio Muni, West Africa. Journal of Zoology, 167(3), 353-370.
Jones, M. (1977). Longevity of mammals in captivity. International zoo news, 159, 16-19.
Memish, Z., Mishra, N., Olival, K., Fagbo, S., Kapoor, V., Epstein, J., . . . Lipkin, W. (2013). Middle East respiratory syndrome coronavirus in bats, Saudi Arabia. Emerging Infectious Diseases, 19(11), 1819-1823. doi:10.3201/eid1911.131172
Mickleburgh, S., Hutson, A., Bergmans, W., Fahr, J., & Racey, P. (2008, Juni 30). African Straw-coloured Fruit-bat. doi:10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T7084A12824968.en
Mutere, F. (1967). The breeding biology of equatorial vertebrates: reproduction in the fruit bat, Eidolon helvum, at latitude 0°20'N. Journal of Zoology, 153(2), 153-161.
Odukoya, S., Ofusori, D., Adeeyo, O., Ayoka, O., Abayomi, T., Ajayi, S., & Falana, B. (2009). Comparative biochemical studies of the pregnant and non pregnant uterine limbs of the frugivorous bat, Eidolon helvum. Journal of Cell and Animal Biology, 3(10), 175-178.
Ogawa, H., Miyamoto, H., Nakayama, E., Yoshida, R., Nakamura, I., Sawa, H., . . . Takada, A. (2015). Seroepidemiological Prevalence of Multiple Species of Filoviruses in Fruit Bats (Eidolon helvum) Migrating in Africa. The Journal of Infectious Diseases, 212, S101-108. doi:10.1093/infdis/jiv063
Ossa, G., Kramer-Schadt, S., Peel, A., Scharf, A., & Voigt, C. (2012). The Movement Ecology of the Straw-Colored Fruit Bat, Eidolon helvum, in Sub-Sharan Africa Assessed by Stable Isotope Ratios. PLoS One, 7(9). doi:10.1371/journal.pone.0045729
Peel, A., Wood, J., Baker, K., Breed, A., de Carvalho, A., Fernandez-Loras, A., . . . Hayman, D. (2017). How does Africa's most hunted bat vary across the continent? Population traits of the strawcoloured fruit bat (Eidolon helvum) and its interactions with humans. Acta Chiropterologica, 19(1), 77-92. doi:10.3161/15081109ACC2017.19.1.006
Popa, E., Anthwal, N., & Tucker, A. (2016). Complex patterns of tooth replacement revealed in the fruit bat (Eidolon helvum). Journal of Anatomy, 229, 847-856. doi:10.1111/joa.12522
Schultz, J. (2005). The Ecozones of the World. Berlin: Springer Verlag.
Tong, S., Conrardy, C., Ruone, S., Kuzmin, I., Guo, X., Tao, Y., . . . Rupprecht, C. (2009). Detection of Novel SARS-like and Other Coronaviruses in Bats from Kenya. Emerging Infectious Diseases, 15(3), 482-485. doi:10.3201/eid1503.081013
Webala, P., Musila, S., & Makau, R. (2014). Roost occupancy, roost site selection and diet of strawcoloured fruit bats (Pteropodidae: Eidolon helvum) in western Kenya: the need for continued public education. Acta Chiropterologica, 16(1), 85-94.
Wilson, D. (2019). Introduction. In D. Wilson, & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol. 9. Bats (pp. 11-13). Barcelona: Lynx Edicions.
Wright, E., Hayman, D., Vaughan, A., Temperton, N., Wood, J., Cunningham, A., . . . Fooks, A. (2010). Virus neutralising activity of African fruit bat (Eidolon helvum) sera against emerging lyssaviruses. Virology, 408, 183-189.
