Perny eekhoorn
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Sciuridae |
|---|---|
| Subfamilie | Callosciurinae |
| Genus | Dremomys |
| Soort | Dremomys pernyi |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 160-225 g |
| Dieet | Omnivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 5 jaar wild, 10-20 jaar gevangenschap. |
| IUCN-status | "Least concern" |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse E
Bij de Perny eekhoorn zijn in vier risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Hierdoor valt de Perny eekhoorn in risicoklasse E.
Samenvatting beoordeling van de perny eekhoorn
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van hoog-risico zoönotische pathogenen, maar bij de sympatrische en aanverwante soort D. rufigenis is het hoog-risico zoönotische pathogeen Yersinia pestis aangetoond. Dit leidt alleen in het geval van wildvang tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | X | Perny eekhoorns moeten dagelijks langdurig foerageren. |
| Ruimtegebruik/veiligheid | X |
|
| Thermoregulatie | X | De Perny eekhoorn is aangepast aan een gematigd landklimaat met zomerse regen. |
| Sociaal gedrag | X | Perny eekhoorns hebben een lineaire dominantiehiërarchie. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van hoog-risico zoönotische pathogenen, maar bij de sympatrische en aanverwante soort D. rufigenis is het hoog-risico zoönotische pathogeen Yersinia pestis aangetoond (Suntsov et al., 1997). Dit leidt alleen in het geval van wildvang tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van de Perny eekhoorn is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | Perny eekhoorns zijn omnivoor (Men et al., 2007). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | De Perny eekhoorn heeft geen hypsodonte gebitselementen (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V3 | X | De Perny eekhoorn is dagactief met piekmomenten in activiteit in de ochtend en avond. De middagdip is essentieel voor de spijsvertering doordat na het foerageren in de ochtend de maximale capaciteit van het spijsverteringskanaal is behaald (Koprowski et al., 2016). Perny eekhoorns foerageren in de bomen en op de grond (Lunde & Molur, 2016). De actieve tijd van boomeekhoorns uit de subfamilie Callosciurinae wordt voornamelijk besteed aan foerageren (53,9 +/- 9,2 %) (Bertolino et al., 2004). Perny eekhoorns scatterhoarden dennenzaden en spelen een belangrijke rol in de verspreiding (Men et al., 2007; Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V4 | Het dieet van de Perny eekhoorn bestaat uit vruchten, dennenzaden, insecten, vogeleieren en jonge vogels (Men et al., 2007; Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de home range grootte van de Perny eekhoorn. De home ranges van verwante boomeekhoorns in de subfamilie (Callosciurinae) overlappen (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | X | Perny eekhoorns gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen en als nachtrustplaats (Lunde & Molur, 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R3 | De Perny eekhoorn is door zijn arboreale levensstijl erg behendig en vlucht doelgericht naar hoge schuilplekken (Koprowski et al., 2016; Men et al., 2007). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | Perny eekhoorns gebruiken geen holen of kuilen (Lunde & Molur, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | X | Perny eekhoorns zijn arboreaal (Koprowski et al., 2016; Lunde & Molur, 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Perny eekhoorns leven in een gematigd landklimaat met zomerse regen (Koprowski et al., 2016; Schultz, 2005). De gemiddelde minimumtemperatuur in de gematigde bossen van China waar Perny eekhoorns voorkomen is 1 °C (met een uiterste minimumtemperatuur van -5 °C) en de gemiddelde maximumtemperatuur is 32 °C (met een uiterste maximumtemperatuur van 40 °C). De gemiddelde jaarlijkse neerslaghoeveelheid is 600 mm en de gemiddelde luchtvochtigheid is 60%. De luchtvochtigheid schommelt tussen de 30% en 80% afhankelijk van het seizoen (Meteoblue, 2020; Peel et al., 2007; Zhang et al., 2014). De natte zomers en droge winters zijn tegengesteld aan het gematigde zeeklimaat in Nederland, waar de zomers droog en de winters nat zijn (Dijkstra & Dekker, 2008; Schultz, 2005). De Perny eekhoorn is aangepast aan een gematigd landklimaat met zomerse regen. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Uit gedetailleerd gedragsonderzoek is niet gebleken dat Perny eekhoorns gebruik maken van een speciale zoel-, koel- of opwarmplaats. Bovendien gebruiken zij een hol in de boom als bescherming tegen buitentemperaturen (Lunde & Molur, 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Perny eekhoorns zijn jaarrond actief (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de leefwijze van de Perny eekhoorn. Verwante soorten in de subfamilie (Callosciurinae) zijn promiscue en solitair (Koprowski et al., 2016; Tamura et al., 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | X | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de dominantiehiërarchie van de Perny eekhoorn. Verwante soorten in de subfamilie (Callosciurinae) leven solitair en hebben vaak overlappende home ranges. Bij deze soorten is er sprake van een lineaire dominantiehiërarchie, die het meest prominent aanwezig is tijdens het paarseizoen (Farentinos, 1972; Heaney & Thorington, 1978; Koprowski et al., 2016; Lurz et al., 2005; Tamura et al., 1988). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S3 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de voortplanting van Perny eekhoorns. Verwante soorten in de subfamilie (Callosciurinae) zijn binnen het eerste levensjaar geslachtsrijp en kunnen 2-3 keer per jaar werpen. Vrouwtjes zijn 39-44 dagen drachtig en krijgen per worp 1-2 jongen. Ze planten zich jaarrond voort. Perny eekhoorns hebben geen grote kans op overbevolking (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Bertolino, S., Mazzoglio, P. J., Vaiana, M. & Currado, I. (2004). Activity budget and foraging behaviour of introduced Callosciurus finlaysonii (Rodentia, Sciuridae) in Italy. Journal of Mammalogy. 85(2). 254-259.
Dijkstra, V. & Dekker, J. (2008). Risico-assessment uitheemse eekhoorns. Arnhem: Zoogdiervereniging VZZ.
Farentinos, R. (1972b). Social dominance and mating activity in the tassel-eared squirrel (Sciurus aberti ferreus). Animal Behaviour. 20(2). 316-326.
Hayssen, V. (2008). Reproductive effort in squirrels: ecological, phylogenetic, allometric, and latitudinal patterns. Journal of Mammalogy. 89(3). 582-606.
He, Z., Jiang, B., Gao, Z., Shao, Z., Zhang, Y., Liu, Z. & Jia, N. (2020). A broad-range survey of Borrelia burgdorferi sensu lato infection in small mammals in Sino-Burmese border area, Yunnan Province, China. Research Square. 1.
Heaney, L. & Thorington, R. (1978). Ecology of Neotropical red-tailed squirrels, Sciurus granatensis, in the Panama Canal Zone. Journal of Mammalogy. 59(4). 846-851.
Koprowski, J. (1998). Conflict between the sexes: a review of social and mating systems of the tree squirrels. In M. Steele, J. Merrit & D. Zegers, Ecology and evolutionary biology of tree squirrels (pp. 33-41). Virginia: Virginia Museum of Natural History, Special Publication 6.
Koprowski, J., Goldstein, A., Bennett, R. & Mendes, C. (2016). Sciuridae. In D. Wilson, T. Lacher & R. Mittermeier, Handbook of the mammals of the world vol. 6. Lagomorphs and rodents I. (pp. 648-837). Barcelona: Lynx Edicions.
Lunde , D. & Molur , S. (2016). Dremomys pernyi. The IUCN Red List of Threatened Species. Opgehaald van IUCN: http://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T6822A22255797.en
Lurz, P., Gurnell, J. & Magris, L. (2005). Sciurus vulgaris. Mammalian Species. 769. 1-10.
Men, X., Guo, X., Dong, W. & Qian, T. (2007). Population dynamics of Dremomys pernyi and Callosciurus erythraeus in protective and non-protective pine forests at different ages. Frontiers of Biology in China. 2(2). 242-246.
Meteoblue. (2020). Climate Chengdu. Retrieved from Meteoblue: https://www.meteoblue.com/en/weather/historyclimate/climatemodelled/che…
Peel, M., Finlayson, B. & McMahon, T. (2007). Updated world map of the Köppen-Geiger climate classification. Hydrology and Earth System Sciences Discussions, European Geosciences Union. 4(2). 439-473.
Schultz, J. (2005). The ecozones of the world. Berlijn, Duitsland: Springer.
Suntsov, V., Huong, L., Suntsova, N. & Gratz, N. (1997). Plague foci in Viet Nam: Zoological and parasitological aspects. Bulletin of the World Health Organization. 75(2).
Tamura, N., Boonkhaw, P., Prayoon, U., Kanchanasaka, B. & Hayashi, F. (2018). Mating calls are a sensitive indicator of phylogenetic relationships in tropical tree squirrels (Callosciurus spp.). Mammalian Biology. 93. 198-206.
Tamura, N., Hayashi, F. & Miyashita, K. (1988). Dominance hierarchy and mating behavior of the Formosan squirrel, Callosciurus erythraeus thaiwanensis. J Mammal. 69. 320–331.
Wilson, D. & Reeder, D. (2005). Mammal species of the world. A taxonomic and geographic reference (3rd ed). Retrieved from Mammal species of the world: https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
Zhang, H., Steele, M., Zhang, Z., Wang, W. & Wang, Y. (2014). Rapid sequestration and recaching by a scatter-hoarding rodent (Sciurotamias davidianus). Journal of Mammalogy. 95(3). 480-490.
