Peruaanse witnekeekhoorn
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Sciuridae |
|---|---|
| Subfamilie | Sciurinae |
| Genus | Sciurus |
| Soort | Sciurus igniventris |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 500-900 g |
| Dieet | Omnivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | Niet bekend |
| IUCN-status | "Least concern" |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse E
Bij de Peruaanse witnekeekhoorn zijn in vier risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Hierdoor valt de Peruaanse witnekeekhoorn in risicoklasse E.
Samenvatting beoordeling van de Peruaanse witnekeekhoorn
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoog-risico zoönotische pathogenen. Bij de sympatrische en aanverwante soort binnen hetzelfde genus (Sciurus) de Guayaquil eekhoorn (S. stramineus) is het hoog-risico zoönotische pathogeen Leptospira spp. aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | X | Peruaanse witnekeekhoorns moeten dagelijks langdurig foerageren. |
| Ruimtegebruik/veiligheid | X |
|
| Thermoregulatie | X | Peruaanse witnekeekhoorns zijn aangepast aan een tropisch klimaat. |
| Sociaal gedrag | X | Peruaanse witnekeekhoorns hebben een dominantiehiërarchie. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoog-risico zoönotische pathogenen. Bij de sympatrische en aanverwante soort binnen hetzelfde genus (Sciurus) de Guayaquil eekhoorn (S. stramineus) is het hoog-risico zoönotische pathogeen Leptospira spp. aangetoond (Aliaga, 2009). Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van de Peruaanse witnekeekhoorn is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens (Jessen et al., 2013; Palmer & Koprowski, 2014; Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | De Peruaanse witnekeekhoorn is een omnivoor (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | De Peruaanse witnekeekhoorn heeft geen hypsodonte gebitselementen (Boy & Steenkamp, 2006; Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V3 | X | De Peruaanse witnekeekhoorn is dagactief (Koprowski et al., 2016). Peruaanse witnekeekhoorns zijn 10 uur per dag actief en c.33% van de tijd wordt gespendeerd aan foerageren. Peruaanse witnekeekhoorns zijn aangepast aan het eten van harde vruchten van palmen, die een lange tijd nodig hebben om te geopend te worden. Circa 57% van de tijd wordt bewegend gespendeerd. De palmbomen hebben een gefragmenteerde verspreiding, waardoor veel gereisd moet worden (Palmer & Koprowski, 2014). Peruaanse witnekeekhoorns doen aan scatterhoarden (Koprowski et al., 2016; Thorington et al., 2012). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V4 | Het dieet van de Peruaanse witnekeekhoorn bestaat voornamelijk uit palmzaden, maar ook noten, fruit en insecten (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de home range grootte van de Peruaanse witnekeekhoorn. Vrouwtjes van aanverwante soorten van het genus Sciurus verdedigen het kerngebied van hun home range tegen andere vrouwtjes (Koprowski., 1998). Peruaanse witnekeekhoorns zijn niet territoriaal en tolereren elkaar meestal bij voedselplekken (Palmer & Koprowski, 2014). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | X | Peruaanse witnekeekhoorns gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen en als nachtrustplaats (Jessen et al., 2013; Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R3 | De Peruaanse witnekeekhoorn is door zijn arboreale levensstijl erg behendig en vlucht doelgericht naar hoge schuilplekken (Gonçalves et al., 2017; Jessen et al., 2013; Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | Peruaanse witnekeekhoorns gebruiken geen holen of kuilen (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | X | Peruaanse witnekeekhoorns zijn arboreaal (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Peruaanse witnekeekhoorns leven in een tropisch klimaat (Koprowski et al., 2016; Schultz, 2005). De gemiddelde minimumtemperatuur in de tropische bossen van de Amazone waar Peruaanse witnekeekhoorns voorkomen is 23 °C (met een uiterste minimumtemperatuur van 15 °C) en de gemiddelde maximumtemperatuur is 32 °C (met een uiterste maximumtemperatuur van 40 °C). De gemiddelde jaarlijkse neerslaghoeveelheid is 4000 mm en de gemiddelde luchtvochtigheid is 90% (Schultz, 2005). De Peruaanse witnekeekhoorn is aangepast aan een tropisch klimaat. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Uit gedetailleerd gedragsonderzoek is niet gebleken dat Peruaanse witnekeekhoorns gebruik maken van een speciale zoel-, koel- of opwarmplaats. Bovendien gebruiken Peruaanse witnekeekhoorns een nest in de boom (Gonçalves et al., 2017; Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | De Peruaanse witnekeekhoorn is jaarrond actief (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Peruaanse witnekeekhoorn hebben een polygame leefwijze (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | X | Peruaanse witnekeekhoorns leven solitair, maar hebben overlap in home range. Verwante soorten in de subfamilie (Sciurinae) hebben een dominantiehiërarchie, die het meest prominent aanwezig is tijdens het paarseizoen. Leeftijd en grootte spelen een rol bij dominantie (Heaney & Thorington, 1978; Koprowski, 1998; Lurz et al., 2005) Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S3 | Er is weinig wetenschappelijke literatuur gevonden over de voortplanting van Peruaanse witnekeekhoorns. Verwante soorten in de subfamilie (Sciurinae) zijn na 12-15 weken geslachtsrijp en kunnen 1-2 keer per jaar werpen. Vrouwtjes zijn 21-40 dagen drachtig en krijgen per worp 2-5 jongen. Peruaanse witnekeekhoorns planten zich jaarrond voort (Gonçalves et al., 2017; Koprowski et al., 2016; Walker, 1983). Peruaanse witnekeekhoorns hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Aliaga, D. M. (2009). Frecuencia de infección por Leptospira sp. en ardillas nuca blanca (Sciurus stramineus) silvestres en el Patronato del Parque de las Leyendas “Felipe Benavides Barreda”. Doctoral dissertation. Universidad Nacional Mayor de San Marcos.
Boy, S. & Steenkamp, G. (2006). Odontoma-like tumours of squirrel elodont incisors—elodontomas. Journal of Comparative Pathology. 135(1). 56-61.
Gonçalves, T., Branco, E., Rodrigues, R., Giese, E., Santos, J. & de Lima, A. (2017). Mammary gland morphology in the northern Amazon red squirrel (Sciurus igniventris). Acta Scientiarum. Biological Sciences. 39(3). 335-338.
Heaney, L. & Thorington, R. (1978). Ecology of Neotropical red-tailed squirrels, Sciurus granatensis, in the Panama Canal Zone. Journal of Mammalogy. 59(4). 846-851.
Jessen, R., Palmer, G. & Koprowski, J. (2013). Maternity nest of an Amazon red squirrel in a bromeliad. Mastozoología Neotropical. 20(1). 159-161.
Koprowski, J. (1998). Conflict between the sexes: a review of social and mating systems of the tree squirrels. In M. Steele, J. Merrit & D. Zegers, Ecology and evolutionary biology of tree squirrels (pp. 33-41). Virginia: Virginia Museum of Natural History, Special Publication 6.
Koprowski, J., Goldstein, A., Bennett, R. & Mendes, C. (2016). Sciurus igniventris. In D. Wilson, T. Lacher & R. Mittermeier, Handbook of the mammals of the world vol. 6. Lagomorphs and rodents I. (pp. 648-837). Barcelona: Lynx Edicions.
Lurz, P., Gurnell, J. & Magris, L. (2005). Sciurus vulgaris. Mammalian Species. 769. 1-10.
Palmer, R. & Koprowski, J. (2014). Feeding behavior and activity patterns of Amazon red squirrels. Mammalia. 78(3). 303-313.
Schultz, J. (2005). The ecozones of the world. Berlijn, Duitsland: Springer.
Thorington, R., Koprowski, J., Steele, M. & Whatton, J. (2012). Squirrels of the world. JHU Press.
Walker, E. (1983). Walker's Mammals of the World. John Hopkins University Press.
Wilson, D. & Reeder, D. (2005). Mammal species of the world. A taxonomic and geographic reference (3rd ed). Opgehaald van Mammal species of the world: https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
