Roestgenet
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Viverridae |
|---|---|
| Subfamilie | Viverrinae |
| Genus | Genetta |
| Soort | Genetta maculata |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 1,4-3,2 kg |
| Dieet | Omnivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 4 jaar |
| IUCN-status | "Least Concern" |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse D
Bij de roestgenet zijn in drie risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Hierdoor valt de roestgenet in risicoklasse D.
Samenvatting beoordeling van de roestgenet
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoogrisico zoönotische pathogenen, maar bij de sympatrische en aanverwante soort binnen hetzelfde genus (Genetta) de genetkat (G. genetta) zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen het rabiësvirus, Leptospira interrogans en Mycobacterium bovis aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | X | Roestgenetten moeten dagelijks langdurig foerageren. |
| Ruimtegebruik/veiligheid | X |
|
| Thermoregulatie | X | De roestgenet is aangepast aan een tropisch en subtropisch klimaat. |
| Sociaal gedrag | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoog-risico zoönotische pathogenen, maar bij de sympatrische en aanverwante soort binnen hetzelfde genus (Genetta) de genetkat (G. genetta) zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen het rabiësvirus (Swanepoel et al., 1993), Leptospira interrogans (Millán et al., 2019) en Mycobacterium bovis (Matos et al., 2016) aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van de roestgenet is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens (Jennings & Veron, 2009; Ramsay, 2015). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | Over het algemeen is de roestgenet omnivoor, maar afhankelijk van de populatie is het dieet voornamelijk (6090%) carnivoor, insectivoor of frugivoor (Gaubert & Veron, 2013; Hunter & Barrett, 2011; Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | De roestgenet heeft geen hypsodonte gebitselementen (Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V3 | X | De roestgenet is nachtactief en heeft een grote homerange van 2,8-5,9 km2. Ze voeden zich voornamelijk met kleine prooidieren die verspreid voorkomen, en gezocht en overmeesterd moeten worden. Ze moeten daarom langdurig foerageren (Hunter & Barrett, 2011; Jennings & Veron, 2009; Roux, 2017). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V4 | Het dieet van roestgenetten bestaat uit kleine zoogdieren, vogels, eieren, slakken, arthropoden, schaaldieren, vissen, amfibieën, reptielen, fruit en zaden (Gaubert & Veron, 2013; Hunter & Barrett, 2011; Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | X | Roestgenetten hebben een home range van 2,8-5,9 km2. Homeranges overlappen veel tussen, maar niet binnen de seksen. Mannetjes verdedigen hun homerange tegen andere mannetjes. Patrouilleer- en markeergedrag zijn één van de dominant aanwezige activiteiten in het activiteitspatroon binnen de subfamilie (Viverridae). Naast geurmarkering maken roestgenetten ook gebruik van latrines aan de grenzen en het opzettelijk bekrassen van bomen om territoria aan te geven (Gaubert & Veron, 2013; Hunter & Barrett, 2011; Jennings & Veron, 2009; Roux, 2017). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R2 | X | Roestgenetten gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen en als dagrustplaats (Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R3 | Roestgenetten vluchten doelgericht bomen in bij tekenen van gevaar (Gaubert & Veron, 2013). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | Roestgenetten gebruiken geen holen of kuilen (Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | X | Roestgenetten leven semi-arboreaal. Roestgenetten gebruiken bomen als rustplaats, nestplaats, toevluchtsoord en om te foerageren, en zijn morfologisch aangepast aan een semiarboreale leefwijze (Gaubert & Veron, 2013; Hunter & Barrett, 2011; Jennings & Veron, 2009; Taylor, 1974). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Roestgenetten leven in een tropisch en subtropisch klimaat (Gaubert & Veron, 2013; Hunter & Barrett, 2011; Jennings & Veron, 2009; Schultz, 2005). De gemiddelde minimumtemperatuur in de vochtige savannes en regenwouden waar roestgenetten voorkomen is 14 °C (met een uiterste minimumtemperatuur van 0 °C) en de gemiddelde maximumtemperatuur is 24 °C (met een uiterste maximumtemperatuur van 41 °C). De gemiddelde jaarlijkse neerslaghoeveelheid is 500-2000 mm, afhankelijk van het leefgebied op de savanne of in het regenwoud, en de luchtvochtigheid is 80% (Happold & Lock, 2013; Meteoblue, 2021; Schultz, 2005). Roestgenetten vermijden droge gebieden en zijn door hun lage metabolisme en hoge warmtegeleiding niet bestand tegen omgevingstemperaturen onder en rond het vriespunt (Gaubert & Veron, 2013; Hunter & Barrett, 2011; Roux, 2017). De roestgenet is aangepast aan een tropisch en subtropisch klimaat. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel- of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht omdat roestgenetten nachtdieren zijn (Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Roestgenetten zijn jaarrond actief (Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Roestgenetten hebben een polygame leefwijze en leven solitair (Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | Roestgenetten leven voornamelijk solitair en hebben alleen overlappende home ranges tussen, maar niet binnen de seksen (Gaubert & Veron, 2013; Hunter & Barrett, 2011; Jennings & Veron, 2009). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S3 | Roestgenetten zijn vanaf 19-24 maanden geslachtsrijp, zijn poly-oestrisch en kunnen 1-3 keer per jaar werpen. Vrouwtjes zijn 70-77 dagen drachtig en krijgen per worp 2-5 jongen. Roestgenetten hebben een paarseizoen tijdens het natte seizoen, in augustus-maart in zuidelijk Afrika en in oktobermei in Oost-Afrika (Gaubert & Veron, 2013; Hunter & Barrett, 2011; Jennings & Veron, 2009). Roestgenetten hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Angelici, F. M., Gaubert, P. & Do Linh San, E. (2016). Genetta maculata. The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e. T41699A45218948.
Gaubert, P. & Veron, G. (2013). Family Viverridae: Genets, Linsangs, Civets. In J. Kingdon & M. Hoffmann, The Mammals of Africa. V. Carnivores, Pangolins, Equids and Rhinoceroses (pp. 211-259). London: Bloomsbury.
Happold, D. & Lock, J. M. (2013). The biotic zones of Africa. In J. Kingdon & M. Hoffmann, Mammals of Africa. I. Introductory Chapters and Afrotheria (pp. 57-74). London: Bloomsbury.
Hunter, L. & Barrett, P. (2011). Viverridae. In L. Hunter & P. Barrett, A field guide to the carnivores of the world (pp. 76-93). London: New Holland Publishers.
Jennings, A. P. & Veron, G. (2009). Family Viverridae (Civets, genets and oyans). In D. Wilson & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World: Vol. 1. Carnivores (pp. 564-658). Barcelona: Lynx.
Matos, A. C., Figueira, L., Martins, M. H., Pinto, M. L., Matos, M. & Coelho, A. C. (2016). New insights into Mycobacterium bovis prevalence in wild mammals in Portugal. Transboundary and Emerging Diseases. 63(5). e313-e322.
Meteoblue. (2021). Mpumalanga, South Africa. Opgehaald van Meteoblue: https://www.meteoblue.com/en/weather/historyclimate/climatemodelled/mpu….
Millán J., Velarde, R., Chirife, A. D. & León-Vizcaíno, L. (2019). Carriage of pathogenic Leptospira in carnivores at the wild/domestic interface. Pol J Vet Sci. 22(4). 589‐598.
Ramsay, E. (2015). Procyonids and Viverids. In R. Miller & M. Fowler, Fowler’s Zoo and Wild Animal Medicine, vol. 8 (pp. 491-497). Saint Louis: Elsevier Saunders.
Roux, R. (2017). Spatio-temporal ecology of the rusty-spotted genet, Genetta maculata, in Telperion Nature Reserve (Mpumalanga, South Africa). Doctoral dissertation, University of South Africa.
Schultz, J. (2005). The ecozones of the world: The Ecological Divisions of the Geosphere. Berlin: Springer.
Swanepoel, R., Barnard, B. J., Meredith, C. D., Bishop, G. C., Brückner, G. K., Foggin, C. M. & Hübschle, O. J. (1993). Rabies in southern Africa. The Onderstepoort Journal of Veterinary Research. 60(4). 325346.
Taylor, M. E. (1974). The functional anatomy of the forelimb of some african viverridae (Carnivora). Journal of Morphology. 143(3). 307-335.
Wilson, D. E. & Reeder, D. M. (2005). Mammal species of the world: A taxonomic and geographic reference. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
