Thaise dwergstreepeekhoorn
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Sciuridae |
|---|---|
| Subfamilie | Callosciurinae |
| Genus | Tamiops |
| Soort | Tamiops mcclellandii |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 49,4-51,8 g |
| Dieet | Omnivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 5 jaar wild, 10-20 jaar gevangenschap. |
| IUCN-status | "Least concern" |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse E
Bij de Thaise dwergstreepeekhoorn zijn in vier risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Hierdoor valt de Thaise dwergstreepeekhoorn in risicoklasse E.
Samenvatting beoordeling van de Thaise dwergstreepeekhoorn
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van hoog-risico zoönotische pathogenen, maar bij meerdere sympatrische en aanverwante soorten in de subfamilie Callosciurinae zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen Leptospira spp., VSBV-1 en Yersinia pestis aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | X | Thaise dwergstreepeekhoorns moeten dagelijks langdurig foerageren. |
| Ruimtegebruik/veiligheid | X |
|
| Thermoregulatie | X | De Thaise dwergstreepeekhoorn is aangepast aan een tropisch montaan- en gematigd landklimaat met zomerse regen. |
| Sociaal gedrag | X | Thaise dwergstreepeekhoorns hebben een lineaire dominantiehiërarchie. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van hoog-risico zoönotische pathogenen, maar bij meerdere sympatrische en aanverwante soorten in de subfamilie Callosciurinae zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen Leptospira spp. (Gozzi et al., 2013), VSBV-1 (Hoffmann et al., 2015; Schlottau et al., 2017ab; Tappe et al., 2017) en Yersinia pestis (Jalal et al., 2019) aangetoond. Dit leidt tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van de Thaise dwergstreepeekhoorn is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens (Koprowski et al., 2016). Deze risicocategorie is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | De Thaise dwergstreepeekhoorn is een omnivoor (Koprowski et al., 2016; Wilman et al., 2014). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | De Thaise dwergstreepeekhoorn heeft geen hypsodonte gebitselementen (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V3 | X | De Thaise dwergstreepeekhoorn is dagactief met piekmomenten in activiteit in de ochtend en avond (Limparungpatthanakij et al., 2017). De middagdip is essentieel voor de spijsvertering doordat na het foerageren in de ochtend de maximale capaciteit van het spijsverteringskanaal is behaald (Koprowski et al., 2016). De actieve tijd van boomeekhoorns uit de subfamilie Callosciurinae wordt voornamelijk besteed aan foerageren (53,9 +/- 9,2 %) (Bertolino et al., 2004). Het is onbekend of de Thaise dwergstreepeekhoorn meer scatterhoarder of meer larderhoarder is, maar de verwante soort de Chinese gestreepte boomeekhoorn, met overeenkomstige ecologie en gedrag, (T. swinhoei) is een scatterhoarder (Xiao et al., 2009). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| V4 | Het dieet van de Thaise dwergstreepeekhoorn bestaat uit fruit, bladeren, zaden en insecten (Koprowski et al., 2016; Wilman et al., 2014). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de home range grootte van de Thaise dwergstreepeekhoorn. De home ranges van verwante boomeekhoorns in de subfamilie (Callosciurinae) overlappen (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | X | Thaise dwergstreepeekhoorns gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen en als nachtrustplaats (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R3 | De Thaise dwergstreepeekhoorn houdt zich bij gevaar plat en bewegingsloos tegen boomstammen (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | Thaise dwergstreepeekhoorns gebruiken geen holen of kuilen (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. | |
| R5 | X | Thaise dwergstreepeekhoorns leven arboreaal (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Thaise dwergstreepeekhoorns leven in een tropisch montaan- en gematigd landklimaat met zomerse regen (Koprowski et al., 2016; Schultz, 2005). De gemiddelde minimumtemperatuur in de loofbossen van Bhutan waar Thaise dwergstreepeekhoorns voorkomen is 7 °C (met een uiterste minimumtemperatuur van -30 °C) en de gemiddelde maximumtemperatuur is 16 °C (met een uiterste maximumtemperatuur van 23 °C). De gemiddelde jaarlijkse neerslaghoeveelheid is 1500 mm en de gemiddelde luchtvochtigheid is 75%. De luchtvochtigheid schommelt tussen de 60% en 90% afhankelijk van het seizoen (Meteoblue, 2020). De natte zomers en droge winters in het leefgebied zijn in tegenstelling met het gematigde zeeklimaat in Nederland, waar de zomers droog en de winters nat zijn (Schultz, 2005). De Thaise dwergstreepeekhoorn is aangepast aan een tropisch montaan- en gematigd landklimaat met zomerse regen. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Uit gedetailleerd gedragsonderzoek is niet gebleken dat Thaise dwergstreepeekhoorns gebruik maken van een speciale zoel-, koel- of opwarmplaats. Bovendien nestelen Thaise dwergstreepeekhoorns in een gat in een boom en gebruiken zij hun dikke staart als bescherming tegen buitentemperaturen (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Thaise dwergstreepeekhoorns gaan in torpor, afhankelijk van voedselbeschikbaarheid en daglicht, maar houden geen obligate winterslaap (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de leefwijze van de Thaise dwergstreepeekhoorn. Verwante soorten in de subfamilie (Callosciurinae) zijn promiscue en solitair (Koprowski et al., 2016; Tamura et al., 2018). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | X | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de dominantiehiërarchie van de Thaise dwergstreepeekhoorn. Verwante soorten in de subfamilie (Callosciurinae) leven solitair en hebben vaak overlappende home ranges. Bij deze soorten is er sprake van een lineaire dominantiehiërarchie, die het meest prominent aanwezig is tijdens het paarseizoen (Farentinos, 1972; Koprowski et al., 2016; Tamura et al., 1988). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S3 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over de voortplanting van Thaise dwergstreepeekhoorns. Verwante soorten in de subfamilie (Callosciurinae) zijn binnen het eerste levensjaar geslachtsrijp en kunnen 2-3 keer per jaar werpen. Vrouwtjes zijn 39-44 dagen drachtig en krijgen per worp gemiddeld 2,3 jongen. Ze planten zich jaarrond voort. Thaise dwergstreepeekhoorns hebben geen grote kans op overbevolking (Koprowski et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Bertolino, S., Mazzoglio, P. J., Vaiana, M. & Currado, I. (2004). Activity budget and foraging behaviour of introduced Callosciurus finlaysonii (Rodentia, Sciuridae) in Italy. Journal of Mammalogy. 85(2). 254-259.
Duckworth, J. W., Lunde, D. P. & Molur, S. (2017). Tamiops macclellandii. The IUCN Red List Of Threatened Species 2017. Opgehaald van IUCN: https://www.iucnredlist.org/species/21379/22252047.
Farentinos, R. C. (1972). Social dominance and mating activity in the tassel-eared squirrel (Sciurus aberti ferreus). Anim. Behav. 20. 316-326.
Gozzi, A., Guichón, M. L., Benitez, V., Romero, G. N. & Brihuega, C. (2013). First isolation of Leptospira interrogans from the arboreal squirrel Callosciurus erythraeus introduced in Argentina. Wildlife Biology. 19. 483-489.
Hoffmann, B., Tappe, D., Höper, D., Herden, C., Boldt, A., Mawrin, C., Niederstraßer, O., Müller, T., Jenckel, M., van der Grinten, E., Lutter, C., Abendroth, B., Teifke, J. P., Cadar, D., Schmidt-Chanasit, J., Ulrich, R. G. & Beer, M. (2015). A Variegated Squirrel Bornavirus Associated with Fatal Human Encephalitis. N Engl J Med. 373. 154-162.
Jalal, M. S., Islam, M. Z., Dutta, A., Dhar, P. K., Das, A., Hasan, M. M., Barua, H., Biswas, P. K., & Ahad, A. (2019). Antibiotic resistant zoonotic bacteria in Irrawaddy squirrel (Callosciurus pygerythrus). Veterinary medicine and science, 5(2), 260–268.
Koprowski, J. L., Goldstein, E. A., Bennett, K. R. & Pereira Mendes, C. (2016). Family Sciuridae (Squirrels). In D. E. Wilson, T. E. Lacher Jr. & R. A. Mittermeier, Handbook of the mammals of the world. 6. Lagomorphs and Rodents I (pp. 648-837). Barcelona: Lynx Edicions.
Limparungpatthanakij, W., Gale, G. A., Brockelman, W. Y. & Round, D. (2017). Western striped squirrel Tamiops mcclellandii: A non-avian sentinel species of bird waves. Raffles Bulletin of Zoology. 65. 474-481.
Meteoblue (2020). Thimphu, Bhutan. Opgehaald van Meteoblue: https://www.meteoblue.com/en/weather/historyclimate/climatemodelled/thi….
Schlottau, K., Jenckel, M., van den Brand, J., Fast, C., Herden, C., Höper, D., Homeier-Bachmann, T., Thielebein, J., Mensing, N., Diender, B., Hoffmann, D., Ulrich, R. G., Mettenleiter, T. C., Koopmans, M., Tappe, D., Schmidt-Chanasit, J., Reusken, C. B. E. M., Beer, M. & Hoffmann, B. (2017a). Variegated Squirrel Bornavirus 1 in Squirrels, Germany and the Netherlands. Emerging Infectious Diseases. 23(3). 477-481.
Schlottau, K., Hoffmann, B., Homeier-Bachmann, T., Fast, C., Ulrich, R. G., Beer, M. & Hoffmann, D. (2017b). Multiple detection of zoonotic variegated squirrel bornavirus 1 RNA in different squirrel species suggests a possible unknown origin for the virus. Arch Virol. 162. 2747–2754.
Schultz, J. (2005). The Ecozones of the World: The Ecological Divisions of the Geosphere (2nd ed.). Stuttgart: Springer.
Tamura, N., Hayashi, F. & Miyashita, K. (1988). Dominance hierarchy and mating behaviour of the Formosan squirrel, Callosciurus erythraeus thaiwanensis. Journal of Mammalogy. 69(2). 320-331.
Tamura, N., Boonkhaw, P., Prayoon, U., Kachanasaka, B. & Hayashi, F. (2018). Mating calls are a sensitive indicator of phylogenetic relationships in tropical tree squirrels (Callosciurus spp.). Mammalian Biology. 93. 198-206.
Tappe, D., Schmidt-Chanasit, J., Reusken, C. B. E. M., Beer, M. &
Hoffmann, B. (2017). Variegated Squirrel Bornavirus 1 in Squirrels, Germany and the Netherlands. Emerging Infectious Diseases. 23(3). 477-481.
Wilman, H., Belmaker, J., Simpson, J., de la Rosa, C., Rivadeneira, M. M. & Jetz, W. (2014). EltonTraits 1.0: Species-level foraging attributes of the world's birds and mammals. Ecology. 95:2027.
Xiao, Z., Gao, X., Steele, M. A. & Zhang, Z. (2009). Frequency-dependent selection by tree squirrels: adaptive escape of nondormant white oaks. Behavioral Ecology. 21(1). 169-175.
