Turkmeense muishamster
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Calomyscidae |
|---|---|
| Subfamilie | - |
| Genus | Calomyscus |
| Soort | Calomyscus bailwardi |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 17-22 g |
| Dieet | Granivoor/Herbivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 4+ jaar gevangenschap, max. 9 jaar |
| IUCN-status | “Data Deficiënt” |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse D
Bij de Turkmeense muishamster is in drie risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één risicofactor vastgesteld. Hierdoor valt de Turkmeense muishamster in risicoklasse D.
Samenvatting beoordeling van de Turkmeense muishamster
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoogrisico zoönotische pathogenen, maar bij het genus Calomyscus is het hoog-risico zoönotische pathogeen Francisella tularensis aangetoond. Dit leidt alleen in het geval van wildvang tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. | |
| Ruimtegebruik/veiligheid | X | Turkmeense muishamsters gebruiken een afgezonderde nestplaats. |
| Thermoregulatie | X | De Turkmeense muishamster is aangepast aan droog tropisch en subtropisch klimaat. |
| Sociaal gedrag | X | Turkmeense muishamsters hebben een monogame, paarsgewijze leefwijze. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoog-risico zoönotische pathogenen, maar bij het genus Calomyscus is het hoog-risico zoönotische pathogeen Francisella tularensis (Mostafavi et al., 2017) aangetoond. Dit leidt alleen in het geval van wildvang tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van Turkmeense muishamsters is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens (Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | De Turkmeense muishamster is voornamelijk een granivoor (Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | De Turkmeense muishamster heeft geen hypsodonte gebitselementen (Kilpatrick, 2017; Lacher et al., 2016). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V3 | Turkmeense muishamsters doen aan larderhoarden en maken een voedselvoorraad aan in hun hol om de winter door te komen (Grzimek, 2004; Roots, 2006). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V4 | Het dieet van de Turkmeense muishamster bestaat uit zaden, vruchten en andere plantdelen van meerdere plantenfamilies (Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Turkmeense muishamsters zijn sociale knaagdieren die zelden agressief gedrag naar elkaar vertonen en solitair of in familiegroepen leven afhankelijk van de populatiedichtheid (Hamidi et al., 2018; Kilpatrick, 2017; Kryštufek & Vohralík, 2006). Calomyscidae hebben geen geurklieren (Kelt & Patton, 2020). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | X | Turkmeense muishamsters gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen (Hamidi et al., 2015; Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R3 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over een sterke, blindelingse vluchtreactie, maar het bestaan hiervan wordt niet aannemelijk geacht, aangezien de Turkmeense muishamster erg wendbaar en behendig is (Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | Turkmeense muishamsters gebruiken veelal rotsspleten en gaten in steenstapels en stenenmuren om in te nestelen (Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R5 | Voor Turkmeense muishamsters zijn er geen specifieke omgevingselementen essentieel (Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Turkmeense muishamsters leven in een droog tropisch en subtropisch klimaat (Kilpatrick, 2017; Schultz, 2005). In het droge tropische en subtropische klimaat ligt, op enkele regionale uitzonderingen na, de gemiddelde maandtemperatuur gedurende het hele jaar boven de 10 °C. In sommige gebieden daalt de gemiddelde maandtemperatuur van de koudste maand tot 5 °C. Gedurende 5-12 maanden per jaar ligt de gemiddelde temperatuur boven de 18 °C. De gemiddelde jaarlijkse neerslag varieert, maar is maximaal 500 mm (Schultz, 2005). De Turkmeense muishamster is aangepast aan een droog tropisch en subtropisch klimaat. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel-, of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht omdat Turkmeense muishamsters nachtdieren zijn (Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Turkmeense muishamsters zijn jaarrond actief (Kilpatrick, 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | X | Turkmeense muishamsters hebben een monogame, paarsgewijze leefwijze (Hamidi et al., 2017; Hamidi et al., 2018). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S2 | Turkmeense muishamsters leven solitair, paarsgewijs of in familiegroepen. Agonistisch gedrag tussen soortgenoten is zeldzaam (Hamidi et al., 2017). Er is geen evidentie van een dominantiehiërarchie. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S3 | Vrouwtjes zijn vanaf 6 maanden oud geslachtsrijp en kunnen in minder dan twee maanden een nestje krijgen. Vrouwtjes zijn 29-31 dagen drachtig en krijgen per worp gemiddeld vier jongen. Turkmeense muishamsters planten zich jaarrond voort (Kilpatrick, 2017). Turkmeense muishamsters hebben geen grote kans op overbevolking. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Grzimek, B. (2004). Species Accounts; Mouse-like hamster. In D. Kleiman, V. Geist & M. McDade, Grzimek’s animal life encyclopedia Vol. 16 (2nd ed., pp. 288). Detroit: Gale.
Hamidi, K., Darvish, J., Matin, M. & Malikov, V. (2015). A Field Study on the Behaviour of Calomyscus elburzensis Goodwin, 1938 (Rodentia: Calomyscidae): Sexual and Seasonal Variations in the Trapping Success. Acta Zoologica Bulgarica. 67(4). 521-528.
Hamidi, K., Darvish, J. & Matin, M. (2017). Ecological survey of two Calomyscidae species; Goodwin's brush-tailed mouse and Hotson's brush-tailed mouse (Rodentia) in the eastern parts of Iran. Acta Ecologica Sinica. 37. 105-114.
Hamidi, K., Darvish, J. & Matin, M. M. (2018). Potential use of brush-tailed mice for evolutionary developmental biology studies: Calomyscus elburzensis as an appropriate rodent model. Journal of Wildlife and Biodiversity. 2(2). 6-14.
Kelt, D. A. & Patton, J. L. (2020). Family Calomiscidae (brush-tailed mice). In D. A. Kelt & J. L. Patton, A Manual of the Mammalia: An Homage to Lawlor’s “Handbook to the Orders and Families of Living Mammals” (pp. 115). Chicago: University of Chicago Press.
Kilpatrick, C. (2017). Family CALOMYSCIDAE (BRUSH-TAILED MICE). In D. Wilson, T., Lacher Jr. & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol 7. Rodents II (pp. 144-156). Barcelona: Lynx Edicions.
Kryštufek, B. & Vohralík, V. (2006). Family: Calomyscidae Vorontsov and Potapova, 1979. In B. Kryštufek & V. Vohralík, Mammals of Turkey and Cyprus Rodentia II: Cricetinae, Muridae, Spalacidae, Calomyscidae, Capromyidae, Hystricidae, Castoridae (pp. 280-288). Koper: Univerza na Primorskem.
Lacher Jr., T., Murphy, W., Rogan, J., Smith, A. & Upham, N. (2016). Evolution, phylogeny, ecology and conservation of the Clade Glires: Lagomorpha and Rodentia. In D. Wilson, T. Lacher Jr. & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol. 6. Lagomorphs and Rodents I (pp. 15-28). Barcelona: Lynx Edicions.
Roots, C. (2006). Chapter 6: Deep Sleepers. In C. Roots, Hibernation (pp. 121-152). Westport: Greenwood Publishing Group.
Mostafavi, E., Shahraki, A. H., Japoni-Nejad, A., Esmaeili, S., Darvish, J., Sedaghat, M. M., Mohammadi, A., Mohammadi, Z., Mahmoudi, A., Pourhossein, B., Ghasemi, A., Gyuranecz, M. & Carniel, E. (2017). A Field Study of Plague and Tularemia in Rodents, Western Iran. Vector-Borne and Zoonotic Diseases. 17(4). 247-253.
Schultz, J. (2005). The Ecozones of the World. Berlin: Springer Verlag.
