Wagners gerbil
Dit dier staat niet op de huis- en hobbydierenlijst.
Hieronder leest u de beoordeling over dit dier.
Algemene informatie
| Familie | Muridae |
|---|---|
| Subfamilie | Gerbillinae |
| Genus | Gerbillus / Dipodillus |
| Soort | Dipodillus dasyurus |
| Gedomesticeerd | Nee |
| Kruising | Nee |
| Volwassen grootte |
|
| Gewicht | 15-35 g |
| Dieet | Omnivoor |
| Natuurlijke leefomgeving |
|
| Levensverwachting | 2,5 jaar in het wild, >4 jaar in gevangenschap |
| IUCN-status | “Least Concern” |
| CITES | Niet vermeld |
Risicoklasse D
Bij de Wagners gerbil zijn in drie risicocategorieën voor “gezondheid en welzijn dier” één of meerdere risicofactor(en) vastgesteld. Hierdoor valt de Wagners gerbil in risicoklasse D.
Samenvatting beoordeling van de Wagners gerbil
Indien er sprake is van één of meerdere relevante ernstige zoönose(n) die slechts met gespecialiseerde maatregelen beheersbaar is/zijn wordt de risicofactor aangekruist (!), maar telt deze niet mee in de eindscore. Indien er sprake is van een relevante ernstige zoönose die niet of nauwelijks beheersbaar is of er sprake is van risico op ernstige letselschade komt de diersoort direct onder risicoklasse F te vallen (XF). Indien de risicofactor van toepassing is, wordt deze aangekruist (X).
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Zoönosen | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoogrisico zoönotische pathogenen, maar bij sympatrische en aanverwante Gerbillinae soorten zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen rabiës, Coxiella burnetii, Yersinia pestis, en CrimeanCongo Hemorrhagic Fever virus aangetoond. Dit leidt alleen in het geval van wildvang tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Letselschade | De risicofactor in deze risicocategorie is niet van toepassing. |
| Risicocategorie | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| Voedselopname | In deze risicocategorie zijn geen risicofactoren van toepassing. | |
| Ruimtegebruik/veiligheid | X |
|
| Thermoregulatie | X | De Wagners gerbil is aangepast aan een subtropisch en een droog tropisch en subtropisch klimaat. |
| Sociaal gedrag | X | Wagners gerbils hebben een dominantiehiërarchie. |
Beoordeling per risicofactor
Risico's voor de mens
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG1 | ! (signalerend) | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het aan- of afwezig zijn van (zeer) hoog-risico zoönotische pathogenen, maar bij sympatrische en aanverwante Gerbillinae soorten zijn de hoog-risico zoönotische pathogenen rabiësvirus (Botros et al., 1977), Coxiella burnetti (Ahmed, 1987) Yersinia pestis (Dubyanskiy & Yeszhanov, 2016), en Crimean-Congo Hemorrhagic Fever virus (Rabiee et al., 2018) aangetoond. Dit leidt alleen in het geval van wildvang tot een signalerende toepassing van deze risicofactor. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| LG2 | Op basis van de grootte, morfologie en het gedrag van Wagners gerbils is het niet aannemelijk dat de dieren ernstig letsel zullen veroorzaken bij de mens (Denys et al., 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Risico's voor dierenwelzijn/diergezondheid
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| V1 | De Wagners gerbil is een omnivoor (Denys et al., 2017; Hatough-Bouran, 1990). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V2 | De Wagners gerbil heeft geen hypsodonte gebitselementen (Lacher Jr. et al., 2016; Tchernov & Chetboun, 1984; YartoJaramillo, 2014). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V3 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over hoeveel tijd ze aan foerageren besteden. De Wagners gerbil heeft een laag metabolisme, een lage inname van voedsel en slaat voedsel op voor later gebruik (Gutman et al., 2006; Haim, 1987). Wagners gerbils hoeven niet langdurig te foerageren. Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| V4 | Het dieet van Wagners gerbils bestaat uit zaden, planten, en insecten (Denys et al., 2017; Hatough-Bouran, 1990). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| R1 | Wagners gerbils hebben een home range van 8,9-2138 m2 (Denys et al., 2017; Gromov et al., 2000; Gromov et al., 2001). Er is sprake van overlap tussen territoria (Gromov et al., 2000). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R2 | X | Wagners gerbils gebruiken een afgezonderde nestplaats voor het werpen en grootbrengen van jongen (Denys et al., 2017; Hatough-Bouran, 1990; Shenbrot et al., 1997). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R3 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over een sterke, blindelingse vluchtreactie, maar het bestaan hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht aangezien Wagners gerbils gebruik maken van een hol (Denys et al., 2017; HatoughBouran, 1990; Shenbrot et al., 1997). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| R4 | X | Wagners gerbils gebruiken uitsluitend zelf gegraven holen (Denys et al., 2017; Hatough-Bouran, 1990; Kuznetsova et al., 2013; Shenbrot et al., 1997). Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| R5 | Voor Wagners gerbils zijn er geen specifieke omgevingselementen essentieel (Denys et al., 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| T1 | X |
Wagners gerbils leven in aride gebieden met een subtropisch of droog tropisch en subtropisch klimaat (Amori et al., 2016; Hatough-Bouran, 1990; Schultz, 2005). In de gebieden waar Wagners gerbils voorkomen zijn warme droge zomers met gemiddelde maximumtemperaturen tot 34-36 °C en winters met een gemiddelde temperatuur van 12,5 °C (Gromov et al., 2000). De gemiddelde jaarlijkse neerslaghoeveelheid in een subtropisch klimaat is maximaal 800-900 mm (Schultz, 2005). De Wagners gerbil is aangepast aan een subtropisch en een droog tropisch en subtropisch klimaat. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| T2 | Er is geen wetenschappelijke literatuur gevonden over het gebruik van zoel-, koel-, of opwarmplaatsen. Het gebruik hiervan wordt ook niet aannemelijk geacht omdat Wagners gerbils nachtdieren zijn en gebruik maken van een hol (Denys et al., 2017). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| T3 | Wagners gerbils zijn jaarrond actief (Shenbrot et al., 1997). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
| Risicofactor | Van toepassing | Toelichting |
|---|---|---|
| S1 | Wagners gerbils hebben een solitaire en polygame leefwijze (Amori et al., 2016; Gromov et al., 2000). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. | |
| S2 | X | Wagners gerbils leven solitair met overlappende home ranges (Amori et al., 2016; Gromov et al., 2000). Wagners gerbilmannetjes gedragen zich agressief tegen onbekende soortgenoten afgezien van buren uit aangrenzende of overlappende home ranges (Gromov et al., 2001). Er is sprake van een dominantiehiërarchie. Deze risicofactor is daarom van toepassing. |
| S3 | Vrouwtjes kunnen meerdere keren per jaar werpen, zijn 18-26 dagen drachtig en krijgen per worp 2-7 jongen. Wagner’s gerbils hebben een paarseizoen van februari-oktober (Denys et al., 2017; Shenbrot et al., 1997). Aanverwante soorten binnen hetzelfde genus (Gerbillus) zijn vanaf 2,5-5,5 maanden geslachtsrijp (Denys et al., 2017; Henry & Dubost, 2012). Deze risicofactor is daarom niet van toepassing. |
Verwijzingen
Ahmed, I. (1987). A serological investigation of Q fever in Pakistan. Journal Pakistan Medical Association. 37. 126-129.
Amori, G., Hutterer, R., Kryštufek, B., Yigit, N., Mitsain, G., Palomo, L. & Aulagnier, S. (2016). Wagner's Gerbil. The IUCN Red List of Threatened Species 2016. Opgehaald van IUCN: doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T9116A22464670.en
Botros, B., Moch, R., Kerkor, M. & Helmy, I. (1977). Rabies in the Arab Republic of Egypt: III. Enzootic rabies in wildlife. Journal of Tropical Medicine and Hygiene. 80(3). 59-62.
Denys, C., Taylor, P., Burgin, C., Aplin, K., Fabre, P.-H., Haslauer, R., . . . Menzies, J. (2017). Family MURIDAE (TRUE MICE AND RATS, GERBILS AND RELATIVES). In D. Wilson, T. Lacher Jr. & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol. 7. Rodents II (pp. 536-886). Barcelona: Lynx Edicions.
Dubyanskiy, V. & Yeszhanov, A. (2016). Ecology of Yersinia pestis and the Epidemiology of Plague. In R. Yang & A. Anisimov, Yersinia pestis: Retrospective and Perspective (pp. 101-170). Dordrecht, Nederland: Springer.
Gromov, V. S., Krasnov, B. R. & Shenbrot, G. I. (2000). Space use in Wagner's gerbil Gerbillus dasyurus in the Negev Higlands, Israel. Acta Theriologica (Warszawa). 45(2). 175-182.
Gromov, V. S., Krasnov, B. R. & Shenbrot, G. I. (2001). Behavioural correlates of spatial distribution in Wagner's gerbil Gerbillus dasyurus (Rodentia, Gerbillinae). Mammalia. 65(2). 111-120.
Gutman, R., Choshniak, I. & Kronfeld-Schor, N. (2006). Defending body mass during food restriction in Acomys russatus: a desert rodent that does not store food. American Journal of Physiology. 290(4). 881-891.
Haim, A. (1987). Thermoregulation and metabolism of Wagner's gerbil (Gerbillus dasyurus): A rock dwelling rodent adapted to arid and mesic enviroments. Journal of Thermal Biology. 12(1). 45-48.
Hatough-Bouran, A. (1990). The burrowing habits of desertic Rodents. Mammalia. 54(3). 341-359.
Kuznetsova, T. A., Kam, M., Khokhlova, I. S., Kostina, N. V., Dobrovolskaya, T. G., Umarov, M., Degen, A. A., Shenbrot, G. I. & Krasnov, B. R. (2013). Desert gerbils affect bacterial composition of soil. Microbial Ecology. 66(4). 940-949.
Lacher Jr., T., Murphy, W., Rogan, J., Smith, A. & Upham, N. (2016). Evolution, phylogeny, ecology and conservation of the Clade Glires: Lagomorpha and Rodentia. In D. Wilson, T. Lacher Jr. & R. Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World. Vol. 6. Lagomorphs and Rodents I (pp. 15-28). Barcelona: Lynx Edicions.
Rabiee, M., Mahmoudi, A., Siahsarvie, R., Krystufek, B. & Mostafavi, E. (2018). Rodent-borne diseases and their public health importance in Iran. PLoS Neglected Tropical Diseases. 12(4). e0006256.
Schultz, J. (2005). The Ecozones of the World. Berlin: Springer Verlag.
Shenbrot, G. I., Krasnov, B. R. & Khokhlova, I. S. (1997). Biology of Wagner's gerbil (Gerbillus dasyurus) in the Negev Highlands, Israel. Mammalia. 61(4). 467.
Tchernov, E. & Chetboun, R. (1984). A new genus of gerbillid rodent from the early Pleistocene of the Middle East. Journal of Vertebrate Paleontology. 4(4). 559-569.
Yarto-Jaramillo, E. (2014). Rodentia. In R. E. Miller & M. Fowler, Fowler's Zoo and Wild Animal Medicine (1 ed., Vol. 8, pp. 262-304). Philadelphia: Saunders.
