EU-landen: agenten en contracten

Handelsagenten

De Europese richtlijn zelfstandige handelsagenten harmoniseert de relaties tussen handelsagenten en hun opdrachtgevers op de volgende punten: plichten en beloning van de agent en wijze waarop de overeenkomst beëindigd kan worden. Deze richtlijn geldt ook voor de EER-landen.

Wederverkopers

Vanuit de EU bestaat er geen wetgeving die de positie van de wederverkoper beschermt. Wel is er op nationaal niveau een aantal landen dat rechtsbescherming biedt aan de wederverkoper. Een wederverkoper wordt ook wel een distributeur, importeur of concessionair genoemd. Het gaat hierbij om een (rechts)persoon die - anders dan een agent - op eigen naam en voor eigen rekening producten aankoopt en doorverkoopt aan derden. De overeenkomsten die zij sluiten met producenten zijn dan ook anders dan die van handelsagenten.

Verbodsbepalingen wederverkoop

In de EU mogen producten een aantal verbodsbepalingen opleggen aan hun wederverkopers. Zoals:

• een verbod voor het verhandelen van producten die kunnen concurreren met de producten uit de overeenkomst;
• een verbod om deze producten via andere kanalen te kopen dan rechtstreeks van de producent;
• een verbod om actief klanten te werven buiten het contractgebied.

Producenten mogen parallelimport alleen verbieden wanneer niet de officiële distributiekanalen worden gebruikt om producten van buiten de EER op de Europese markt te brengen. Zijn de goederen eenmaal geïmporteerd door een officiële licentiehouder? Dan mogen ze vrij worden verhandeld binnen de EER.

Keuze voor soort recht

Handelspartners die een contract sluiten, mogen zelf bepalen welk recht hierop van toepassing is. In het contract kunnen zij ook aangegeven welke rechtbank bevoegd is juridische zaken af te handelen en hoe gehandeld wordt na een gerechtelijke uitspraak. Is zo'n bepaling niet in het contract opgenomen? Dan bepaalt het Verdrag van Rome welk recht van toepassing is. Er wordt dan gekeken naar welk land het meest dominant is in de overeenkomst.

Keuze voor rechter

Volgens Verordening 44/2001/EG hebben partijen binnen de EU bij een contract de vrijheid zelf een bevoegde rechter aan te wijzen. De uitspraak van de rechter moet vervolgens worden erkend in andere EU-lidstaten, zonder dat daarvoor een aanvullende procedure nodig is. Deze verordening geldt echter niet voor fiscale zaken, douanezaken, administratiefrechtelijke kwesties, faillissementen, sociale zekerheid en arbitrage.

Meer informatie contracten

• Publicaties over zakendoen met handelsagenten en tussenpersonen zijn te bestellen via Fenedex;
• International Chamber of Commere (ICC) Nederland biedt wereldwijde erkende (Engelstalige) modelcontracten;
• Modelcontracten zijn ook verkrijgbaar bij het Verbond van Nederlandse Handelsagenten en Importeurs (VNHI) en het International Trade Centre (ITC) (in het Engels);
• Internationally United Commercial Agents and Brokers (IUCAB) (in het Engels);
• Autoriteit Consument en Markt (ACM);
• Agentenwetgeving per land.

Meer informatie verdragen

• Weens Koopverdrag: vrijwel alle EU-landen hebben het Weens Koopverdrag ondertekend. Dit verdrag heeft basisregels opgesteld voor koopovereenkomsten van roerende zaken. Dit VN-verdrag vervangt de nationale wetten in de landen die het verdrag hebben aangenomen.
• Verdrag van Rome: vrijwel alle EU-landen hebben het Verdrag van Rome ondertekend. Dit verdrag heeft regels vastgelegd voor zakelijke overeenkomsten en agentencontracten tussen partijen uit de EU. In Verordening 593/2008/EG is het verdrag omgezet naar gemeenschapsrecht.
• Op de site van UNCITRAL kunt u nagaan welke landen partij zijn bij de verschillende internationale handelsverdragen.