Aanlanding windenergie: van zee naar land
Via het net op zee brengen we de opgewekte elektriciteit van windparken op zee naar land. Dit noemen we ‘aanlanden’. De Rijksoverheid onderzoekt nieuwe manieren om dit te doen. En om die elektriciteit in te voegen in het energiesysteem.
Alleen kabelverbindingen zijn niet meer voldoende om de opgewekte elektriciteit van zee naar land te brengen. Ons toekomstige energiesysteem vraagt om meer flexibiliteit. Op deze pagina nemen we u mee in de plannen voor de aanlanding van windenergie op zee naar land in de komende jaren. En wat dit betekent voor windparkontwikkelaars en netbeheerders.
Ontwikkelkader
Het Ontwikkelkader windenergie op zee beschrijft op hoofdlijnen de functionele eisen en het technische plan van het hoogspanningsnet op zee. Dit geeft windparkontwikkelaars houvast bij het ontwerpen van windparken. En het geeft de grenzen aan van de taak voor de netbeheerder van dit net. Tennet is sinds 2016 de netbeheerder van het Net op zee.
Het ontwikkelkader is voorgeschreven in de elektriciteitswet. De eerste versie hiervan is vastgesteld in de Ministerraad van 1 juli 2016. De laatste in de Ministerraad van 10 juni 2022.
Het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK) past het ontwikkelkader aan als dat nodig is. Bijvoorbeeld als er nieuwe windenergiegebieden zijn. De functionele eisen en het technische plan van het net op zee wijzigen in principe niet. Zo zorgen we voor standaardisatie en daarmee kostenbesparingen. Dit geeft windparkontwikkelaars de zekerheid dat zij hun ontwerp later niet hoeven aanpassen.
Bekijk het ontwikkelkader:
Onderzoeken aanlandingsmogelijkheden
Hoe kan de energie van toekomstige projecten het beste aan land gebracht worden? In 2018 zijn de meest kansrijke aanlandingslocaties en -routes onderzocht. Deze zijn vastgelegd in de Verkenning Aanlanding Netten Op Zee (VANOZ).
Met verschillende rijkscoördinatieprocedures startten we vervolgens de aanlanding van verschillende windenergie op zee-projecten. Deze procedure staat in de Wet ruimtelijke ordening, § 3.6.3 en regelt de besluitvorming voor grote energieprojecten.
De Verkenning Aanlanding Wind Op Zee heet nu Verbindingen Aanlanding Wind Op Zee (VAWOZ). In de VAWOZ kijken we hoe de energie van toekomstige projecten tussen 2031 en 2040 het beste aan land kan worden gebracht. Denk aan:
- vorm (elektronen of waterstofmoleculen)
- wijze van transport (kabel, buis of schip)
- route
- waar de energie naartoe kan worden gebracht (waar is de vraag naar energie het grootst)
Voor de aanlandingslocatie Eemshaven is een apart programma opgezet: Programma Aansluiting Wind Op Zee Eemshaven (PAWOZ Eemshaven). PAWOZ onderzoekt de mogelijkheden voor aanlanding van 4,7 GW t/m 2031 en daarna.
Toekomstig energiesysteem
De opwek van windenergie op zee is belangrijk om ons in de toekomst van energie te blijven voorzien. We moeten daarbij aandacht hebben voor de balans tussen vraag (gebruik) en aanbod (opwek) van energie. En de aansluiting tussen de energie-infrastructuur op zee en die op land: het transport, de opslag en distributie van verschillende energiedragers als elektriciteit en (waterstof)gas. Dit vraagt om een systeemaanpak.
Energiesysteem 2050
Om een nieuw energiesysteem te ontwikkelen, startte het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK) het Programma Energiesysteem 2050 (PES). Een onderdeel van dit programma is het opstellen van een Nationaal Plan Energiesysteem. Dit plan beschrijft hoe Nederland een energiesysteem ontwikkelt dat past bij een klimaatneutrale samenleving.
In het Nationaal Plan Energiesysteem staat een langetermijnvisie op het energiesysteem in 2050. En hoe we daar komen. We passen het plan iedere 5 jaar aan. Hierdoor kunnen we goed inspelen op innovaties en maatschappelijke ontwikkelingen. In het plan staat ook welke bijdrage de Rijksoverheid en andere overheden (gemeenten, provincies) moeten leveren.
- Ministerie van Economische Zaken en Klimaat
