Landbouwgrond mest uitgelegd

Laatst gecontroleerd op:

18 maart 2024

Gepubliceerd op:

27 juli 2020

De mestregelgeving kent 3 typen grond: landbouwgrond, natuurgrond en overige grond. Het lijkt gemakkelijk om te bepalen of u te maken heeft met landbouwgrond. Of dat het om een ander type grond gaat. Toch is dat soms lastig.

De betekenis van deze woorden is niet bij alle regelgeving hetzelfde. Er zijn bijvoorbeeld verschillen met de regels uit het Gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB). Daarom is het belangrijk de betekenis ervan goed te begrijpen. U weet dan precies wanneer u welke grond mag meetellen.

Mest en het woord landbouwgrond

Landbouwgrond is volgens de Meststoffenwet grond waarop u een vorm van landbouw uitvoert. Dat doet u in elk geval een deel van het jaar. Onder landbouw valt:

akkerbouw;
veehouderij (alle bedrijfsmatige vormen van het houden van dieren voor gebruiks- of winstdoeleinden);
tuinbouw (ook fruitteelt en het kweken van bomen, planten, bloemen en bloembollen);
bosbouw die aan de regels voldoet die in hoofdstuk 11 van het Besluit Activiteiten Leefomgeving (Bal) staan.

Er zijn 2 soorten landbouwgrond. De eerste is grasland. Dit is landbouwgrond waarop u in elk geval 50% gras teelt. U gebruikt dit gras als veevoer. Daarvoor laat u er dieren op weiden, of u maait het gras en gebruikt het dan als veevoer. Al de andere landbouwgrond hoort bij de tweede soort: bouwland.

Heeft u grond die u niet bemest? En die u niet gebruikt om te oogsten of beweiden? Dan telt deze niet als landbouwgrond. Voorbeelden hiervan zijn groene braak en de kruidenrijke bufferstrook vanuit het GLB. Deze grond telt ook niet mee voor de mestplaatsingsruimte. Daarmee voorkomen we dat er extra meststoffen in het water terechtkomen. Dat is goed voor de kwaliteit van het water.

Wanneer hoort de grond bij uw bedrijf?

Bent u de eigenaar van de landbouwgrond en gebruikt u deze voor een normale bedrijfsvoering van uw bedrijf? En heeft geen andere partij beperkingen opgelegd over het gebruik van de grond? Dan hoort de grond bij uw bedrijf. Dit noemen we de tot uw bedrijf behorende oppervlakte landbouwgrond. Alleen landbouwgrond in Nederland telt mee.

Er zijn wel beperkingen

Soms bent u wel de eigenaar, maar zijn er toch beperkingen opgelegd. Bijvoorbeeld voor een primaire waterkering. Of u gebruikt de grond van iemand anders. U maakt dan afspraken over het gebruik van de grond. Bijvoorbeeld met een pachtovereenkomst of een gebruikersovereenkomst. Deze overeenkomst en wat er echt met de landbouwgrond gebeurt, bepaalt of de grond bij uw bedrijf hoort. Als dat zo is, dan heeft u de feitelijke beschikkingsmacht.

Bepalen of u de feitelijke beschikkingsmacht heeft

Of u de feitelijke beschikkingsmacht heeft, blijkt onder andere hieruit:

U kunt het teeltplan en het bemestingsplan op elkaar afstemmen en zonder beperkingen uitvoeren. Dit laat u zien met bijvoorbeeld een grondgebruikersverklaring.
De grond hoort voor een normale bedrijfsvoering bij het bedrijf.
De persoon die de grond meetelt voor de gebruiksnormen kan bepalen welk werk er op de grond gebeurt. Dit werk mag uitbesteed worden. U laat dit dan zien met een factuur.
De persoon die de grond opgeeft heeft het economische risico van de teelt.
De overeenkomst heeft invloed op hoe u de grond beheert. Dit zou anders zijn zonder de overeenkomst. U mag dus geen overeenkomst afsluiten om alleen de gebruiksnormen te kunnen gebruiken.

Natuurgrond en overige grond

Hoort de grond niet bij de landbouwgrond van uw bedrijf? Dan is het natuurgrond of overige grond. Ook als u die grond wel gebruikt voor een vorm van landbouw. Dit komt bijvoorbeeld voor als uw dieren op een primaire waterkering lopen waarvoor u geen feitelijke beschikkingsmacht heeft. Dit is dan overige grond. Andere voorbeelden van overige grond zijn sportvelden, campings, plantsoenen en volkstuinen. Grond van particulieren en grond met zonnepanelen vallen ook onder overige grond. Lees meer hierover op Hoeveel mest andere grond.